AE. Racing Club

เป็นเรื่องงานน่ะครับ พอดีีรุ่นพี่ที่ทำงานเก่าแกจะลาออกก็เลยหาคนไปแทนเมื่อวานแกโทรมาคุยแต่ยังไม่ได้คุยเรื่องรายละเอียดอะไรมากเพราะผมบอกไปว่าขอปรึกษากับแฟนก่อน ปัญหาตอนนี้ก็คือ
1.แฟนกับลูกอยู่ที่ศรีราชาครับ ถ้าผมตกลงทำก็ต้องย้ายเข้า กทม.คนเีดียวเพราะแฟนก็มีงานประจำอยู่ ส่วนลูกเพิ่งจะขวบเศษๆ
2.ค่าครองชีพใน กทม.ตอนที่ผมยังทำอยู่ที่นั่นเงินเดือนหมื่นกลางๆ ตัวคนเดียวไม่มีภาระก็พออยู่ได้ ถ้าตัดสินใจกลับไปทำคงเช่าห้องในซอยเดียวกับออฟฟิศตัดเรื่องค่าเดินทางไป
3.ผมคิดว่าจะเรียกเงินเดือนเท่ากับรุ่นพี่ที่จะลาออก ประมาณหมื่นปลายๆ+ค่าอาหารอีก1000บาท แต่แกบอกว่ามีเบี้ยเลี้ยงเวลาออกงานนอกเดือนละครั้งประมาณ 5-6วัน วันละ1000บาท เท่ากับว่าเบ็ดเสร็จผมจะได้รับ 2หมื่นกว่าๆสำหรับคนที่แค่เกือบจบปริญญาตรีอย่างผมถือว่าเยอะมากมันทำให้ผมลังเล แฟนก็บอกว่าถ้าผมเลือกไปทำจริงตัวเขากับลูกก็ต้องอยู่ให้ได้
4.ความกดดันภายในซึ่งผมเคยเจอมาแล้วเมื่อ 6-7ปีก่อน
5.พ่อแม่ผมไม่เห็นด้วยที่จะกลับไปทำ แกอยากให้ผม แฟน ลูกอยู่ด้วยกันเวลาเกิดอะไรฉุกเฉินขึ้นมาจะลำบาก แกบอกว่าถ้าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่ได้เดือดร้อนอะไรจะดิ้นรนไปทำไม อยู่แบบพอเพียงเถอะลูก (คำนี้ทำให้คิดอีกแล้ว)
อยากขอความเห็นน้าๆครับ ว่าผมควรจะเลือกทางไหนดี  :emoty

เป็นผมอยู่กะครอบครัวครับ

เคยเจอเหมือนกัน ผมก้อมีลูกเล็กเหมือนกัน

บางสิ่งที่ได้เพิ่มมา เทียบไม่ได้กับบางสิ่งที่ต้อง เสียไปครับ

สู้ๆ อดทน ครับ

ที่เดิม=หมื่นกลางๆ/ที่ใหม่=2หมื่นต้นๆ(มีค่าเช่าห้อง+ค่าอาหาร) ลองคำนวนค่าใช้จ่ายในรอบเดือนดูครับ ....โดยส่วนตัว ผมเลือกอยู่ใกล้ครอบครัวโดยเฉพาะลูก บางสิ่งบางเรื่อง เมียคนเดียวก็เอาไม่อยู่ครับ

ผมก็ เจอเรื่องคล้ายๆน้าครับตอนนี้ สาขา ตจว ชวนไปอยู่ด้วย งานดูแล้วรายได้ดีกว่า อยู่ กทม เพราะคู่แข่งขันมันน้อยกว่า ผมก็กังวลเหมือนน้าเลยครับ ห่วงแฟน ห่วงแม่ ครับ อุส่าย้ายงานมาเพื่ออยู่ใกล้ๆ แต่เห็นข้อเสนอแล้ว ก็ตัดสินใจลำบากแท้

แต่เลือกเอาที่สบายใจกันทุกฝ่ายดีกว่าครับ ปรึกษาทุกคน ว่ายังดี หรืออยู่ที่เดิมแล้วอยู่ได้ แต่มีความสุขไร้กังวล แบบไหนดี

เป็นตายร้ายดียังไง ขออยู่กับครอบครัวครับ ...

ความสุขบางอย่าง หาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน เลือกอยู่ในที่ ที่ทำให้เรามีความสุขดีกว่าครับ

เงินที่ได้มากขึ้น = เสียความเป็นครอบครัวไป
แล้ว ชีวิตคุณ มุ่งหาเงิน หรือ มุ่งครอบครัว
คนที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แต่ต้องหย่าเมีย ต้องอยู่ต่างแดน มีตัวอย่างให้เห็นฯ ไปที่ไหนในโลกก็ได้ มีเครื่องบินส่วนตัว แต่...กลับบ้านไม่ได้ เพราะ ก่อนหน้านี้ หิวเงิน มุ่งแต่ เงิน เงิน เงิน ขายหุ้นได้เงินเป็นหมื่นล้าน ไม่เสียภาษีสักบาท แล้วไงละ

เป็นผมก็คงไม่ไป อยู่กับครอบครัวแบบพอกืนพอใช้พอหละครับ ผมทำสวนทำไร่อยู่ไปวันๆ กินผักกินปลาหาเงินส่งลูกก็พอแล้วครับ

ขอบคุณน้าๆทุกท่านครับ เมื่อโอกาสมันมาตอนที่เราไม่พร้อมก็คงต้องยอมปล่อยมันไป อยู่แบบพอเพียงใกล้คนที่เรารักเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

พี่แม้วอะป่าวครับ คำเดียวสม

ทุกวันนี้ผมมาทำงานห่างบ้านห่างเมือง ได้แต่ส่งเงินไปให้แม่ผมใช้ทุกเดือน กลับไปเยี่ยมแม่ได้แค่ปีล่ะหน ผมทำงานเดือนหลักแสน แต่ต้องยอมไม่ได้อยู่กับครอบครัวมาเป็นเวลานับ10ปี ตอนนี้แม่ผมแก่มากแล้ว อยากจะกลับไปดูแลแม่ก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อยู่ดูแลท่าน ...   :emotw

คิดไม่ยากครับ อยู่กับลูก ครับ

สองหมื่นนิด หักลบกับส่งเลี้ยงลูก + แฟน หกอีกด้วยค่าใช้จ่ายส่วนตัว ในกรุงเทพผมว่าอยู่ยากครับ มีเรื่องจะต้องให้เสียเงินอยู่เรื่อย

อย่างผม อยู่กับแฟน + ส่งเงินไปให้พ่อแม่ผม และพ่อแม่แฟน เงินเดือนสองคนกับแฟนรวมกันก็เฉียดๆ ห้าหมื่น ยังไม่ค่อยจะพอเลยครับ พักหลังต้องห่อข้าวมากิน + ขี่มอเตอร์ไซด์ ถึงจะพออยู่ได้ครับ ขนาดว่า บ้านและรถ ปลอดภาระนะครับ ในกรุงเทพภาษีสังคมมันเยอะ แถมเป็นหัวหน้าเค้า ลูกน้องต้องดูแลให้ดีครับ เข้าเนื้อก็บ่อย แต่งานราบรื่นก็โอเคครับ

โดยส่วนตัวนะครับ เคสนี้ผมเลือกที่จะอยู่กับครอบครัวครับ อย่างน้อยกลับบ้านมาเห็นหน้าลูกเมีย ยังรู้สึกดีกว่ากลับมาเจอห้องว่างๆครับ แล้วอีกอย่าง ลูกกำลังโต เป็นโอกาสที่จะให้ความรัก ความอบอุ่นเค้าให้เต็มที่ครับ เมื่อไหร่ที่เราพร้อม ค่อยว่ากันครับ ไม่ใช่ว่าคนเราไม่อยากก้าวหน้าในหน้าที่การงานนะครับ แต่ครอบครัวต่างหาก ที่สำคัญที่สุด

ขอให้โชคดีครับผม

ผมเลือกครอบครัวครับ

ถึงแม้จะ ( คิดว่า ) ได้เงินเดือนมากขึ้น ฐานะอาจจะดีขึ้น แต่ในความเป็นจริง เงินก็ไม่สามารถซื้อได้ทุกอย่าง

ผมจบ ป.ตรี ครับ สาขา ธุรกิจระหว่างประเทศ ปัจจุบัน ทำงานอยู่โรงแรม มีลูกสาวหนึ่งคน

เงินเดือนยังไม่ถึงหมื่นเลย แต่ใกล้บ้าน และได้อยู่บ้าน แฟนผมก็เป็นครูอยู่เงินเดือนก็ไม่หนีกันเท่าไหร่

แต่บ้านไม่ต้องเช่า อาศัยอยู่กับพ่อแม่ครับ สุดท้ายแล้วผมว่าคนที่อยู่กับเรา ในวันที่เราล้มก็ครอบครัวนี่แหล่ะครับ

 :emow

ตอนนี้ที่ผมรับอยู่ก็ประมาณน้าล่ะครับ ไม่ถึงหมื่น แต่โชคดีที่แฟนได้เยอะกว่าผมประมาณเท่าครึ่งส่วนเรื่องที่พักก็เป็นสวัสดิการของ บ.แฟนไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย

สรุปผมโทรไปปฏิเสธเรียบร้อย รุ่นพี่บอกคิดไว้แล้วว่าถ้าไม่มีความจำเป็นมันคงไม่มาแน่ๆ

เอาใจช่วยครับน้าสู้ๆ

สำหรับผม คิดง่าย ๆ เหนื่อย ๆ เบื่อ ๆ ที่ทำงาน กลับมาบ้านเจอหน้า ลูก เจอ หน้าเมีย สบายใจ กว่ากว่าเยอะ ดีกว่า
เหนื่อย ๆ เบื่อ ๆ กลับมาเจอแต่ห้อง อยู่คนเดียว ดู TV ก็ไม่หายเหงา เคว้งนะครับ ผมเคยเจอมาแล้ว เดินไปเดินมา
ออกจากหอ แล้วถามตัวเองว่า กูจะเดินไปไหน ว่ะ เนี่ย   :emotw สุดท้าย ก้ต้องดิ้นรนให้กลับมาอยุ่เป็นครอบครัวเหมือนเดิม
และชีวิตต่างจังหวัด ผมว่าจังหวะชีวิตช้ากว่า กทม. ต้องต้องดิ้นรนมาก แข่งกับเวลา สบายกว่า เยอะ ครับ  :emo2


อันนี้ชัดเจนครับ เวลาเห็นลูกยิ้ม หัวเราะ ต้องใช้เงินเท่าไหร่ครับ อันนี้ผมก็ไม่ทราบนะครับ  :emotn

เป็นห่วงก็แต่ลูกเล็กๆนี่ล่ะครับ

ตัดสินใจได้ถูกต้องแล้วครับ  ในกรุงเทพฯคุณก็เคยอยู่มาแล้ว  แล้วจากไปในที่ที่ดีกว่า  จะกลับเข้ามาอีกทำไมให้เสียสุขภาพจิต

เงินซื้อเวลาที่เสียไปไม่ได้นะครับ ช่วงลูกเล็กๆเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ทำให้เรา+ลูก ฯลฯ มีความสุข และมันจะจำไปจนเราแก่นะ

ถ้าผมเลือกได้ผมก็อยากกลับไปอยู่กับครอบครัวครับ ทุกวันนี้ต้องมาทำงานต่างถิ่นแต่ผมก็กลับไปหาลูก
เดือนละ2-3ครั้ง เพราะว่าไม่ไกลมากจะทิ้งเงินที่ได้รับแต่ละเดือนที่นี่30000-40000ต่อเดือน ก็เสียดาย :emotc

ครอบครัวสำคัญที่สุดครับ ถ้าผมเลือกได้ก็อยากอยู่บ้านกับพ่อแม่ แต่มันคงเป็นไปได้ยาก เพราะออกจากบ้านมาเกือบ 20 ปีแล้ว

น้าเลือกถูกแล้วครับ :)

แต่มันก็มีตัวแปรอีกอย่างนึงคือสภาพแวดล้อมในที่ทำงาน ถ้าเจ้านายห่วย ทัศนะคติของเพื่อนร่วมงานชอบใช้แรงมากกว่าสมอง (ทั้งที่หลายอย่างใช้สมองง่ายกว่า เย๊อออ) ไม่เคยคิดกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่าองค์กรให้มากกว่าที่เป็นอยู่ และค้านความคิดเราทุกอย่างที่เจ้านายไม่เห็นด้วย (คือไม่ยอมสู้ แต่ยอมตายว่างั้นแหละ) เป็นแบบนี้ผมก็ขอหนีเข้ากรุงเทพครับ :( และทำซักพักค่อยหาที่ทางย้ายกลับบ้านอีกครั้ง

แต่ถ้างานน้าราบรื่นดี ความคิดไม่ขัดแย้งกัน ใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่าครับผ๊ม :)

อยู่กับลูกและครอบครัวดีกว่านะ พอเพียงแบบที่คุณพ่อคุณแม่คุณบอกล่ะดีแล้ว(ถ้าไม่มีภาระหนี้สิ้นมากมายที่ต้องไปหาเงินให้ได้มากกว่านี้อ่ะนะ) ลูกเล็กๆกำลังน่ารัก อยากให้เก็บเกี่ยวความทรงจำเอาไว้ ผมยังดิ้นรนจะกลับไปอยู่กับลูกวัย7เดือนและครอบครัวเลย ถึงแม้จะมีรายได้น้อยกว่าเดิมด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ได้สัมผัสลูกทุกวัน ไม่ใช่เห็นแค่ในจอที่แม่เขาเปิดให้ดู

ผมว่าหน้าที่พ่อและ หน้าที่สามี สำคัญกว่าครับ  เราอาจไปอยู่ตัวคนเดียวได้ แต่คนข้างหลังหล่ะ

เอาเป็นว่าผมโตมาแบบสุขสบาย มีทุกอย่างย้ำว่าทุกอย่างจริงๆ
เงินไม่เคยขาดมือ แต่สิ่งที่ผมขาดคือ
ผมไม่รู้จะปรึกษาใครเวลาต้องการคำปรึกษา
เพราะที่บ้านผมทำงานสายการบิน แทบไม่เคยอยู่บินไปบินมาตลอด
ดีที่ผมเองไม่เดินผิดทาง เพราะเพื่อนหลายคนเละเทะก็มี

ถ้าให้ผมออกความเห็นผมเลือกอยู่กับครบครัวแต่ผมจะหางานเสริม
วันว่างเพื่อหารายได้เข้าครอบครัวเพิ่มเติมคับโดยอาจทำร่วมกันกับภรรยา
เช่นขายแซนวิซ หรือ ผลไม้ตามตลาดนัด ตอนเช้าๆน่าสนุกดี
สมัยผมเรียนมหาลัย ผมชอบแต่งรถซื้อของมาขายกำไรเป็นค่าขนม
ทำค้ำขายกับรุ่นพี่ เดือนนึงมีเงินค่าขนมเพิ่มไม่ต่ำกว่า1หมื่น-2หมื่นต่อเดือนคับ
แต่ต้องมีเงินทุนอยู่และรู้ว่าณ.ตอนนั้นอะไรกำลังอิน!

ความเสียวซื้อด้วยเงินได้ แต่ความสุขต้องซื้อด้วยใจครับ ออกแนวกาม อิอิ

อยู่กับครอบครัว ดีที่สุด
เงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต

เห็นด้วยกับอีกหลายท่านข้างบนละครับ อยู่กับครอบครัวดีที่สุดครับ ลูกต้องการทั้งพ่อและแม่  เป็นผมผมก็ไม่ไป สงสารลูกครับ เวลาผมกับบ้านทุกวันลูกผมจะกระโดดโลดเต้นเข้ามากอดผมทุกวัน แค่นี้ก็พอแล้ว  

ผมเลือกที่จะอยู่กับครอบครัวคับ   

อยู่กับครอบครัวดีกว่าเนอะ.. เงินไม่ใช้ทุกอย่างจริงๆ ครับ.. อยางน้อยก็ซื้อความสุข อบอุ่นแบบครอบ ๆ ไม่ได้ครับ ..... บางอย่างอยากจะย้อนกลับไปแก้ไข ..ก็ไม่สามารถ ทำได้... อยู่ กทม.. น้าก็คงทราบดี  ค่าใช้จ่ายครองชีพต่างๆ ..เงินเดือน หมื่น ห้า ถึง  สองหมื่น ผมว่า ค่อนข้าง รัดตัวพอสมควรครับ.. ผมยังอยากมีครอบครับที่อบอุ่นเลย..ลองพิจารณาดูนะ  :emoti  

ตัดสินใจถูกแล้วครับน้า  :emo2 ทุกวันนี้ผมกลับบ้านไปเจอลูกสาวก็หายเหนื่อยแล้ว....  :emom

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ ทีนี้ก็เหลือแค่เงยหน้าแล้วเดินต่อ อย่างน้อยเวลาเหนื่อยคงไม่มีอะไรทำให้หายเหนื่อยได้ดีไปกว่าการได้เจอหน้าคนในครอบครัว

คนเราจะทำงานหาเงินเยอะๆมาซื้อความสุขทำไม ในเมื่อกลับบ้านอยู่กับลูกและครอบครัวก็มีความสุขโดยไม่ต้องใช้เงินซื้อ ลูกเค้าต้องการความใส่ใจ มากกว่าเงินนะคับ อีกอย่าง พ่อแม่ ตัวเองอีกอยู่ใกล้ๆท่านจะได้ช่วยเหลือท่านบ้าง ความสุขบ้างอย่างเงินไม่จำเป็นคับ เย็นมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกันพร้อมหน้าก็มีความสุขมากแล้วคับ

นาทีนี้คงได้คำตอบไปเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ
มาแชร์เฉยๆนะ
 - ผมเป็นเซลล์งานโปรเจคสมัยก่อนทำงานแล้วขลุกอยู่กับช่างหน้าไซด์งานมีความสุขได้ลุยงานเต็มที่เลิกงานเช้า      ความสุขระดับ 8
 - พอแต่งงานต้องลดเวลาอยู่หน้างานจากถึงเช้าเอาแค่ 4 ทุ่มพอเวลาที่เหลือให้แฟน(ยังมีงอลนิดหน่อย)              ความสุขก็ยัง  8
 - มีลูกพยายามลดเวลาหน้างานลงอีกเป็นแค่ 2 ทุ่มที่เหลือให้ครอบครัว                                                ความสุขยังคง 8
 - ปัจจุบันลูก 3 เลิกงาน 6 โมงกลับไปทำกับข้าวให้ลูกๆกิน แฮปปี้ในครอบครัวครับ                                    ตอนนี้ระดับ 10 ครับ                          

ชีวิตเราไม่ยาวนัก อะไรที่คิดว่าดีจงทำซะอย่าผลัดผ่อน ความสุขบางอย่างต้องมีเงินเป็นตัวตั้ง
แต่ความสุขบางอย่าง...แค่ได้มองดูก็อิ่มเอิบใจแล้วครับ

ตั้งแต่สมัยก่อนแล้วคับ
เวลาผมจะคบไครสักคน ผมต้องดูก่อนเลยคับว่าเค้ากับเราจะสามารถใช้เวลาอยู่ด้วยกันได้มากแค่ไหน
ถึงจะชอบมากเท่าไหร่ แต่ไม่สามารถพบ,เจอ,ใช้เวลาอยู่ด้วยกันได้
ผมก็ตัดใจซะแต่แรกเลยคับ
มีแฟน,มีลูกเมียแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันทรมาณยิ่งกว่าไม่มีสตางค์ใช้ซะอีกนะคับ
อย่างล่าสุดปีใหม่ที่ผ่านมา บ้านผมอยู่ราชบุรี บ้านแฟนอยู่นครปฐม
ผมสามารถทำหน้าที่ลูกที่ดีและลูกเขยที่ดีได้อย่างสบายใจ
ไม่ต้องมาแบ่งว่ารอบนี้ไปทางนั้นรอบนั้นไปทางนี้ให้เหนื่อยกายเหนื่อยใจคับ
มันก็แค่เนี้ยคับความสุข เงินเป็นปัจจัยท้ายๆเลย
-
-
-
-
-
-
(http://images.temppic.com/05-01-2013/images_vertis/1357365672_0.37161600.png)

สถานที่ RACE CLUBศรีนคริน60
บริการ ซ่อมเครื่อง ซ่อมช่วงล่าง ซ่อมโช๊ค
รับติดตั้งแก็สแบบเนียนๆ
และซ่อมบำรุงทั่วไป
สงสัยอะไร ไม่ต้องเกรงใจคับ
โทร089-6616752ช่างยุ้ยคับ
http://raceclub.fix.gs/

แล้วแต่น้าคับ แต่ที่แน่ๆผมเอาใจช่วย สู้ๆคับนา :emo2 :emo2 :emo2

ประสบการณ์ผมก็ 7-8 อ่ะนะ ก็แนะนำว่า ถ้าเงินเดือนที่ใหม่ได้เท่านั้น.............   อยู่ที่เดิมแล้วหาที่ใหม่ที่อยู่ใกล้ ศรีราชา ดีกว่า เยอะแยะไป

ครอบครัวครับ และผมเชื่อว่าถึงคนในครอบครัวจะพูดว่าก้อแล้วแต่ แต่ลึกๆไม่อยากให้ต้องจากกันหรอกครับ
แค่เคารพแระเชื่อในการตัดสินใจของคุณ :emotn

เป็นผม อยู่กับลูกและภรรยาครับ

อ่านๆไปน้ำตาผมจะซึม

ลูกมาก่อน

:emo2

 :emom :emom

ผมตอนนี้ลูกสองแล้วครับ คนโต 6 ขวบแล้ว เมื่อตอนเกิดเขาผมเปิดร้านเน็ต กลางคืนอยู่ร้าน เช้า-เย็นได้เจอ แต่ไม่ค่อยได้นอนกับเขาเลย เขาเลยไม่ค่อยติดผมเท่าไร คนเล็กตอนนี้ ขวบกว่าๆ ผมเลยไม่อยากปล่อยให้เหมือนคนแรก ตอนนี้ทำงานประจำ เย็นถึงบ้าน เช้าได้ไปส่ง มีเวลาอยู่กับครอบครัวตลอด ผมว่าเงินผมได้น้อยลง แต่สุขใจมากกว่านะครับ อีกอย่าง ช่วง 3 ปีแรก เป็นช่วงที่สำคัญสำหรับเด็กนะครับ

ผมเลือกอยู่ใกล้ครอบครัวครับ ถ้าเขาโตสักหน่อยแล้ว ค่อยตัดสินใจหาเงิน

มีแฟนแล้วเหรอ......... :emoth

ไม่ไปครับ
ผมอยู่ใน กทม มา 15 ปี
มาจากบ้านนอกนะครับ
ตอนนี้หาทางกลับบ้านนอกอยู่ครับ ใกล้ความจริงแล้ว ิอิ

จบแบบ Happy  :emotm :emotl

 :emol ให้ครอบครัวอันดับแรกครับ เวลามาถึงเงินทองมันไหลมาเทมาเองล่ะ ฟันธงแทนคนถาม  :emota :emoth :emo2

เป็นผมอยู้กับครอบครัวครับ  เพราะว่าที่เป็นอยู่ก็ไม่เดือดร้อนเท่าไร ย้ายมาปัญหาเยอะแน่นอน ความเห็นส่วนตัวครับ

เลือกได้หลายทางนะ ลองค่อยๆคิดดู แต่ตัดสินใจเลือกครอบครัวก็ดีแล้วครับ

บางที อาจจะมีทางเลือกอื่นเช่น เข้ามาทำซัก 1 ปี เพื่อปรับฐานเงินเดือน แล้วรีบหาทางโยกกลับศรีราชา โดยรับ 20,000+ เท่ากรุงเทพ
เลือกหารายได้เสริมทางอื่นๆ

life is about choice ชีวิตมันมีทางเลือกหลายทาง มีเวลาก็เลือกให้ดีครับ

ปล เป็นผม ผมก็อยู่กับที่บ้านครับ แต่จะหาอะไรทำเพิ่มจนรายได้มากกว่าอยู่ กทม ครับ

ถ้าตอนนี้มีพอใช้ ผมก็คิดเห็นเหมือนหลาย ๆท่านที่ว่ามานะครับ เงิน ซื้อเวลากับความสุขไม่ได้ครับ อยู่กับครอบครับกับลูกสบายกว่ากันเยอะครับ...สู้ ๆ ครับ  :emo2

ชีวิตคนมีลูกมีเมียแล้วกับการอยู่คนเดียวมันโคตรทรมาณ
ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้
เย็นทำงานมาโคตรเหนื่อย กลับเข้าบ้านไฟมืดทั้งบ้าน ต้องหาน้ำ หาข้าวกินเอง จะป่วยจะยังไงก็ต้องอยู่คนเดียว
มันโคตรทรมาณจิตใจตัวเองเลย
หันไปดูข้างบ้านเขาอยู่กันพร้อมหน้า คิดย้อนไปเมื่อก่อนได้กินข้าวกับลูกกับเมีย แล้วตูต้องมาทำงานแบบนี้ทำไม
ได้เงินเยอะจริงแต่ไม่มีความสุข
ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้ อยากกลับไปทำงานใกล้ๆ ลูกกับเมีย ได้อยู่ใกล้พ่อแม่ แต่เพราะทำไม่ได้ หนี้สิน พ่อแม่ ไม่มีเงิน
ใครจะทำอะไรคิดให้ดีก่อน อย่าสร้างหนี้เยอะ
(ตอนนี้ผมให้พ่อกับแม่ แทบจะหยุดทำงาน คือให้ทำงานเล็กๆน้อยๆ แก้เหงา ส่วนที่เหลือผมเลี้ยงเอง)
 อยากกลับบ้าน แต่ทำไม่ได้ T___T

...อยู่กันคนที่บ้านดีกว่า..

อ่านตั้งแต่กระทู้แรก...ถึงสุดท้าย.....ล้วนให้อยู่ที่ตั้ง...ดีที่สุด.....ผมเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน  :emos

อยู่กับครอบครัวดีกว่าครับ   ผมว่าที่เดิมหมื่นกลางๆ ถ้าไปที่ใหม่ต้องมี 3 หมื่นกลาง ถึงน่าไปครับ

โครตเศร้าเลยพี่ :emoi :emoi :emoi

สรุปอ่านๆดู ผมว่าพี่น้อง AE รักครอบครัว  เป็นผมก็เลือกอยู่กับครอบครัวคับ

อยู่กับลูกดีกว่าคับ อยากมีเงินหาไรทำพิเศษแถวบ้านทำคับ

เมื่อวานผมเปิดกังนัมสไตล์ลูกสาวผมเต้นโยงโย่โยงโหย่งทั้งๆที่แกเพิ่งขวบ4เดือน ผมกับแฟนดูแล้วก็นั่งยิ้ม+หัวเราะ คงไม่มีอะไรที่จะทำให้มีความสุขไปกว่านี้แล้ว ขอบคุณทุกความเห็นที่ทำให้ผมตัดสินใจเลือกทางที่ดีที่สุดถึงแม้ข้างหน้าอาจจะลำบากกว่านี้อีกก็คงไม่เป็นไร

อยู่กับลูกครับ อย่าลืมว่าเวลาคุณหามันคืนมาไม่ได้แล้วจะเสียดายภายหลัง สู้ๆครับ

ถ้าไปด้วยเงินที่ต่างกัน ไม่ถึงหมื่น อย่าไปเลยครับ
สมมติตอนนี้ได้ 15000 ที่โน่นได้ 25000
หักค่า ที่พักน้ำไฟ 3500 ค่าโทรศัพท์หาลูกเมีย 500 ค่ารถไฟฟ้าเดินทางในเมือง(มันต้องไปไหนมั่งละ) 1000  
ค่าสังสรรค์เพื่อน 1000 ค่าเดินทางมาหาลูกเมีย 500 ค่าของฝากลูกฝากเมีย 1000 ค่าข้าวค่ากิน 3000  ฯลฯ
รวมๆ ก็ได้เท่าๆ กับที่คุณได้ตอนนี้ แล้วจะไปทำไม อยู่กับลูกเมียดีกว่า..
ไปก็เหงาตายห่า  นอนกอดลูกกอดเมีย กินพุงลูกมีความสุขกว่าเงินไม่กี่พันที่ได้
เล่นๆ ไปเถอะลูกตอนเด็กๆ โตมาก็เป็นคุณๆ ผมๆ กันหมด คิดดูสิว่าทุกวันนี้เล่นกับพ่อกับแม่อย่างไร
ลูกคุณ ลูกผมโตมาก็ไม่ได้กอด ได้เล่น ได้อุ้ม กับเขาแล้ว
ตอนนี้ยังเด็ก โลกทั้งหมดของเขามีแต่พ่อกับแม่ แต่พอเขาโตขึ้น
เขาก็จะมีความคิดของเขา มีเพื่อน มีโลก มีตัวตนของเขา
ตอนนั้นเราก็ได้แต่แนะนำ ส่งเสริม ห่วงใย เขาได้เท่านั้นเอง



ของผมนายจ้างให้ไปทำงานต่างประเทศ 3 ปี เงินเดือนเพิ่มอีกเท่าตัว
แต่ต้องห่างลูกเมีย พ่อแม่ ผมก็๋เลือกที่จะไม่ไป
แต่บางคน ยอมห่าง ตัดใจห่าง ก็ตัดสินใจถูกแล้วบนเงื่อนไขของเขาเหมือนกัน

ผมว่าคุณอยู่กับลูกเมีย ดีที่สุด และตัดสินใจถูกแล้วละครับ

อีกอย่างคือ เงินเดือนไม่สำคัญ แต่สำคัญที่ว่า "เหลือเก็บ" เท่าไหร่?
ขอให้คุณลองตั้งเงื่อนไขตัวเองว่า การที่คุณไม่ไป คุณเลือกอยู่กับลูกเมีย
คุณต้องเก็บเงินให้ได้มากขึ้นอย่างน้อยเดือนละ 2500 บาทหรือเท่าไหร่ก็ลองตั้งในใจ เพื่อทดแทนการสูญเสียเงินในส่วนนั้น

วิธีทำได้ง่ายๆ คือ การประหยัดครับ อยากกินอะไรที่เปลืองๆ ให้ห้่ามใจ
กาแฟสด ขนม เบียร์ บุหรี่ ฯ พวกนี้เดือนๆ หนึ่ง คุณลองไม่ซื้อเก็บเงินได้เป็นพันเลยละ

จดทุกอย่างที่จ่าย สิ้นอาทิตย์ลองมาทวนดู คุณจะรู้ว่าคุณจ่ายอะไรไปเยอะแค่ไหน
และคุณสามารถลดอะไรได้บ้าง หาของเล็กๆ น้อยๆ มาขาย หรืออะไรก็ได้ที่คุณเก่ง ทำเล่นๆ
แต่ของพวกนี้ทำเล่นๆ มักได้เป็นอาชีพตามมา หากเป็นสิ่งที่คุณชอบ


ขับรถด้วยความไม่ประมาท อย่าใจร้อน ใครรีบก็ปล่อยเขาไป  
กินเหล้าเบียร์แต่น้อย เมาไม่ขับ
มีความสุขกับครอบครัวนะครับ

 :emoti :emotnมาแชร์กันนะครับลูกผมขวบหนึ่งเดือนกลับมาตอนเย็นก็เจอแล้วหายเหนื่อยครับฺช่วงเวลาที่มันผ่านไปได้เห็นเขาเติบโตแล้วมีความสุขครับ..เพราะอย่างพี่ข้างบนพูดนะครับ..เมื่อคุณล้มคนที่อยู่ข้างคุณคือครอบครัวครับ.เคารพการตัดสินใจครับ

เงินเดือนต่ำกว่า 2 หมื่น อยู่ กทม ยาก ถ้าไม่มีบ้านหรือมีครอบครัวอยู่ใน กทม ด้วยแล้วยิ่งเหนื่อยครับ
แค่ผมทำงานใน กทม มา 2 ปี ยังเบื่อสุดๆ กลับมาอยู่บ้าน ตจว กลับครอบครัว สบายใจกว่าเยอะ
ตอนอยู่ กทม หาเงินได้เดือนละหมื่นต้นๆ ติดหนี้บัตรบาน
มาอยู่บ้านที่ ตจว กลับได้เงินเดือนมากกว่า หนี้ไม่มี เหลือกินเหลือใช้สบายๆ :emow :emow :emow

เป็นครูเอกชน กทม. ได้ 17,000 ไม่พอใช้  กลับมาอยู่บ้านเป็นครูอัตราจ้างของรัฐได้ 7,940 ผ่อนAE ได้คัน เหลือเงินใช้อีก

ถ้าจะไป คุยเรื่องเงินเดือนให้จบ ว่าได้เน็ทเท่าไหร่
พวกเบี้ยเลี้ยง ค่าโน่นค่านี่อย่าเพิ่งไปคาดหวัง อาจจะได้บ้างไม่ได้บ้าง

อย่างน้อย เราจะได้รู้ตัวเลขที่ชัดเจน ว่าเราจะได้รับ "อย่างน้อยที่สุด" เดือนละเท่าไหร่

แล้วค่อยมาคำนวณดูว่า คุ้มมั้ยที่จะขยับ


กรุงเทพฯค่าครองชีพสูง ยิ่งถ้าไม่มีจุดมุ่งหมายในการเก็บเงินยิ่งละลายไว

เมื่อก่อนอยู่กรุงเทพฯ ทำงานระดับ Mgr เดือนเดือนบวกค่าโน่นค่านี่ ก็แสนกว่า ยังเหลือเก็บเดือนนึงไม่ถึงหมื่น

ทำงานเก็บเงินทุกบาทก็เพื่อครอบครัว แต่ถ้าทำงานใด้เงินมาก แต่ขาดครอบครัว แล้วจะเหนื่อยไปเพื่ออะไร มวลความสุขทางใจ เงินไม่ใช่คำตอบครับ :emotn

ไม่ออกความคิดมากครับ ถ้ามีครอบครับแล้ว อยู่กับครอบครัวดีที่สุดครับ เงินซื้อไม่ได้ทุกอย่างนะครับ

ผมก็พริกฝามือครับเคยทำงานเป็นลูกจ้างเงินเดือนรวม OT 4 หมื่นบาทต้นๆเห็นจะได้ เเละทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้านเฉลี่ยนประมาณอีก 5 หมื่น รวมเเล้วก็พอสมควร เเต่ก็เลือกที่จะไม่เป็นขี้ข้าใครเเละอยากเป็นนายตัวเอง เลยตัดสินใจออกจากลูกจ้าง ออกมาทำธุรกิจเเละกิจการที่บ้านเต็มตัว เพราะการทำธุรกิจมีการลงทุนทำให้มีหนี้สะสมจากการลงทุน หลายเเสนพอสมควร...เลยทำให้ต้องเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตเเบบพริกฝามือเลยที่เดียว........หลังจาก 2 สัปดาห์ กับชีวิตนายตัวเองต้องดินรนสุดชีวิต ทั้งการตื่นนอนเเละ การผักผ่อน เปลี่ยนไปอย่างมาก แต่ผมกลับได้มาซึ่งสิ่งที่เกินความคาดหมายหลายอย่าง ทั้งเวลาส่วนตัว เเละได้อยู่กับครอบครัวเต็มที่ ทั้งลูกๆที่กำลังน่ารักเเละพ่อ แม่ ที่เริ่มเเก่ชราลงทุกวัน เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ผมต้องตัดสินใจพริกชีวิต และสิ่งที่ไม่คาดคิดคือผมมีรายได้ต่อวัน วันละ 3500 บาท จนถึง 5 หมื่นบาทต่อวันในบางวัน เเละผมวางเเผนชีวิตไว้ว่าอีก 6 เดือนผมต้องหาเงินให้ได้เดือนละ 2 เเสนเป็นอย่างน้อย กับเวลาที่ผมทุ่มแท่กับงานเเละการทุ่มชีวิตที่เปลี่ยนไปในครังนี่......

    ฟังดูเหมือนผมโกหก เเต่ชีวิตคนเรามักจะมีอะไรที่เราได้มาเเบบเกินความคาดหมาย เเละทุกคนมีโอกาศที่จะเลือกเดินเเต่จะกล้าลงทุนเเละตัดสินใจเเค่ไหน....เป็นเพียงประสบการณ์การดำเนินการชีวิตเพียงเล็กน้อยครับ ขอบคุณครับ คิดไว้ในใจเสมอเราต้องสู้เพราะทุกคนมีสองมือ สองเท้า เเละมี 24 ชั่วโมงเท่ากัน เเต่ทุกคนมีโอกาศที่ไม่เหมือนกัน เเต่เราเลือกที่จะเดินได้ถ้ากล้าตัดสินใจ....