พิมพ์หน้านี้ - เรื่องเล่า วันเมกเรซ (ยาวนะ แต่อยากให้อ่าน)

จากที่ทราบกันว่าผม ได้ที่ 1 ก็ขอบคุณทุกกำลังใจ ของสมาชิกและคำชมต่างๆๆ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ ถึงคราบน้ำตา กว่าจะได้มีวันนี้

เริ่มตั้งแต่วันซ้อมวันศุกร์

ไปถึงสนาม ต้องทำการรื้อรถเพื่อให้ตรวจสภาพผ่าน ต้องบอกว่าเหนื่อยมาก เพราะ ต้องถอดแผงแอร์ และคอมแอร์เอง เนื่องจากยังหาสาเหตุไม่เจอ ว่าทำไมความร้อนขึ้น ต้องเท้าความก่อนว่าก่อนไปสนาม ผมไปจนก่อนยางระหว่างซ้อมที่ ไทยแลนด์เซอร์กิส ทำให้ไฟหน้าแตก แก้มฉีก ต้องไปสภาพนั้น ซึ่งยังไม่ได้แก้ปัญหาความร้อนขึ้น วันแรกที่ซ้อม ได้เวลา 49.5 คนที่ทำเวลาเร็วสุด คือ นักแข่งฝึกหัด ฟอร์มูล่า ด้วยเวลา 47.891 ทางพี่ตรัย เลยทบทวน ว่าผมต้องห้ามยกในโค้ง s แล้วจะไม่ให้ยกได้ไง เมื่อไม่เห็นทางออก ถังน้ำรออยู่สามถัง ถ้าชนเข้าไปจอดทุกคัน (อยากลงรูปแต่ลงไม่ได้ )
เต้ย ,,,โดยสัญญากับเทรนเนอร์ไว้ว่า จะลง 48.5 ให้ได้
พี่ตรัย,,,,ไม่พอ
เต้ย,,,, งั้น 47.5 ก็ได้ กูทำได้เหรอวะยังไม่เห็นทาง

เช้าวันเสาร์วันที่ต้อง ซ้อมสามรอบ แล้วคลอริฟาย แบบ hot lap คือวิ่งออกไปคนละรอบ แล้วจับเวลา

ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง กดเบียร์สิงห์ไปหนึ่งกระป๋อง ไม่พูดกลับใคร กูเครียด พอเอารถลงไปต้องท่องในใจ ห้ามยก ห้ามยก แต่แล้วก็กรอคันเร่งไม่ไหวมันบีบหัวใจ พลาดไปพังยับ กลับมาพิตด้วยเวลา 48.234 วินาที

พี่ตรัย ,,, เต้ยเวลาเท่าไหร่
เต้ย ,,,, 48.234 คับ
พี่ตรัย,,, มานี่ พี่นังดูอยู่ โค้งเอส กรอคันเร่งใช่ไหม เชนเกียร์ช้า เอาใหม่ ร้อบต่อไปออกเต็ม คิดสะว่าแข่ง
เต้ย,,, ครับพี่มันไม่ไหวจริงๆๆ เห็นแต่ถัง พยายามเปิดมุมให้กว้างก็ยังเห็นถัง
พี่ตรัย เข้าโค้งแรกได้ดีแล้ว แต่ทำเสียของยกคันเร่งทำไม คนอื่นเขาไม่ยกกันแล้ว รองออกไปตามดู
เต้ย ได้งานแล้วกู คอตกเดินกลับไปหลังพิต

ซ้อมรอบสอง

เบียร์อีกสองกระป๋อง รอบนี้ปิดกระจกขับเลย ออกไปตามคนขับช้ากว่าเรา เออจริงด้วยเขาไม่ยก ผ่านไปสามรอบก็ยังยกอยู่ดีโดนด่าแน่รอบนี้กูเอาไงดี ลองเอาก็เอาว่ะ ตะโกนบอกตัวเองในรถห้ามยกนะ..คุณ.. ห้ามนะ..คุณ..
แล้วผมก็สร้างงานเลยชนกรวย ไปสองอันในเอส แถมกระจกข้างเฉียดถัง เกือบแล้วกู แต่คันหลังตามผมมานี่สิ กรวยเต็มแทรค โกลาหลกันไปพอสมควร พอกลับเข้ามาที่พิต บอกกลับทีมงานว่า เวลาน่าจะลง 47 แล้วนะ มีเสียงตามมาทันที

นูนิ ,,, ไม่รู้นะว่าเท่าไหร่ แต่พี่ลูกน้ำ(โฆษกสนาม) ประกาศว่าเร็วสุดในสนามเลย ด้วยเวลา 47.231 เอาแล้วไงกู
เต้ย เอาจริงเดะ กูรอดไม่โดนด่าแล้ว จากนั้นความร้อนขึ้นอีกแล้ว ท่ามกลางความกังวลของ ช่าง พี่ตรัย และผม
หน่วยสอดแนม (ไม่เอ่ยชื่อนะครับ) รถเต้ยไฟหน้าแตก ระวังตรวจสภาพไม่ผ่านนะ
เต้ย เอาแล้วไง กูตั้งใจ ให้มันแตกไหมนี่

ซ้อมรอบที่สาม

เบียร์อีกกระป๋อง
ออกไปซ้อมทำเหมือนเดิม ทุกอย่าง ได้เวลาออกมา 47.445 วินาที อยู่ในอันดับที่ 4

ช่วงบ่ายของวันนั้น hot lap ที่ทุกคนรอคอยมาถึง

มันมาแล้วครับ ฝนตกหนักมากๆๆๆๆ

พี่ตาล คลอริฟาย คันที่สอง ได้เวลา 49.2 เวลามาเป็นอันดับหนึ่ง จนถึงผม ออกไปคลอริฟายที่ 15 ตอนออกไปขับเต็มมาก ลื่นน้ำแต่ประครองรถไปต่อ เมื่อเข้าเส้น พี่ลูกน้ำ ประกาศไม่เห็นเวลาครับเท่าไหร่
ทั้งช่าง นูนิ พี่ตรัย ทีมศิลาสานน ลุ้นเวลากันอยู่ ยังไงยังไง จากนั้นได้ยินแว่วๆๆว่า เวลาขึ้นมาเป็นอันดับนึง ด้วยเวลา 49.091 ออกสตาร์ท ต่ำแหน่ง polesition พลิกล็อคถล่มทลาย ช่างผมพี่แฮกเลอร์ เฮลั่น ลูกน้องพี่สายัญ บอกผมลุ้นอยู่ใจหายใจคว่ำ กลัวเต้ยหลุดเพราะออกโค้งเร็วเกินไป
คืนมาหอนวันเสาร์ ช่างงานเข้าเพราะรถเต้ย ความร้อนขึ้น ต้องเปลียนหม้อน้ำกันในคืนนั้น ผมต้องกลับเข้าห้องก่อน โดยไม่คุยกับใคร ไม่ใช่หยิ่ง แต่ กูออกต่ำแหน่งที่ 1 ออกยังไง บังยังไง จะขับยังไง
มีเสียงคุยกัน ของนักแข่งแถวหน้า สองเกียร์ก็ถึงแล้วเต้ยอะไม่มีอะไร

วันอาทิตย์ วันชี้ชะตา
ออกไปซ้อมรอบแรก ได้งานตั้งแต่มาถึง
พี่แฮกเลอร์ ,,,,เดินมาบอกยางเต้ยหมด พี่ใส่ยางย้อนสอนให้เอ็ง ถ้าขับได้เอ็งจะเร็ว แต่เปลี่ยนยางใหม่ช้าแน่นอน
เต้ย ,,,,ไม่มีทางเลือกต้องออก แต่ นักแข่งแนวหน้าอยู่ไหน ผมรอออกพร้อมคุณอยู่ สตาร์ทเครื่องนั่ง กินเบียร์รอ แล้วเขาก็ออก มา (มันเป็นแทคติก นะครับ เขาบอกว่าสองเกียร์ถึงผม แสดงว่าเขาต้องเร็วกว่าผม งั้นผมออกหลังตามเขา ถ้าเขาหนีไม่ออก แสดงว่า เวลาไม่เร็วกว่า)
นูนิ ,,,, เต้ยระวังนะ เอาเบาๆๆ แค่รู้พอ
เต้ย,,, นินะรู้แล้วว่าเต้ยทำอะไร แต่ผมก็บอกไม่เป็นไร ผมตามติดอยู่สี่รอบ จนรอบที่สี่ผมขึ้นได้ จากนั้นเขาขับตามผมบ้าง แต่มันก็ต้องมีแทคติกต่อ เต้ยขับสลับไลน์ที่ตัวเองขับ ขับให้ลึกบ้างสั้นบ้าง โอเวอร์บ้าง under บ้างอยู่สองรอบ จากนั้นเข้าพิตเลย
พี่แฮกเลอร์ ,,, ถามเอ็งทำอะไรน้อง บอกไม่มีไร ลองยางเฉยๆๆๆ
นูนิ,,, เต้ยยังขับไม่เต็มใช่ไหม เพราะฟังจากเสียงมันยังไม่สุด
เต้ย ,,,, พยักหน้า จากนั้นก็นั่งที่สแตนดู

กลับเข้ามาพิต มันเหมือนกับว่าทุกอย่างมันพอเหมาะพอดี เพราะไปไหว้หลวงพ่อโชคดีหรือเปล่า ทุกคนคิดเช่นนั้น ผมยังกังวลเรื่องยางแล้วความร้อน
ให้ช่างสายัญ ถอดล้อออกมาดู นั่นไง มีตะปู ยางอีกสองเส้น เห็นเนื้อเหล็กเส้น กูรอดตายออกไปยางระเบิดแน่นอน เพราะขับแบบ สไลด์เข้า

ปัญหาเกิดทำไงดี พ้อยมันอยู่ที่ ต้องหายาง ที่ใช้แล้วหรือบัฟมาแล้ว เดินหานานกว่าจะได้ เมื่อได้เสร็จก็โล่งใจ เอาแหละ มีสมาธิ ซื้อลีโอมาหกกระป๋อง จัดไปคนเดียวสี่กระป๋อง แล้ว
พี่สายัญ ,,, วันนี้วันเกิดผม อยากเห็นเต้ยขึ้นโพเดี้ยม
เต้ย ,,, พี่เคยกินแชมเปญมั้ย
พี่สายัญ ,,,, ไม่อร่อยว่ะ แต่วันนี้ก็อยากกิน
เต้ย,,, เดี๋ยวเอามาให้
จากนั้น สงครามประสาทก็เกิดขึ้น มีการประท้วง รถเต้ยเปลี่ยนเกียร์เร็ว กว่าคนอื่น (จริงๆๆก่อนแข่งผมปล่อยข่าวว่าจะใช้เฟืองท้าย 4.7 แต่ตังไม่มี) ผมก็เลยบอกเขาว่า วางเงินให้ช่างผมสองหมื่น เดี๋ยวรื้อเกียร์ให้ดูเลย จากนั้นที่จับกลุ่มคุยกัน ก็แยกย้าย จริงๆๆมันอาจดูแรงไปสักหน่อยสำหรับคำพูด แต่มันต้องเด็ดขาด(พี่อ๊อฟสอนไว้ยังงี้)

รุ่นเลดี้เริ่มแข่ง น้องผมที่เรียนมาด้วยกัน ซ้อมมาด้วยกัน ปรึกษาแลกเปลี่ยนข้อมูลกันลงไปแข่ง หวังลึกๆๆว่าน้องมันต้องได้โพเดี้ยม เพราะเก่งจริงๆๆ แต่เมื่อกำลังเข้าโค้งที่จะครบรอบแรก รถคันนำ เสียหลัก น้องผมหลักหลบเลี่ยงการประทะแต่รถคันนำยังเสียหลักอยู่ เกี่ยวกัน คันนำหมุน น้องผมเข้ากำแพงตรงหน้า มันเดินลงมาร้องไห้ เราปลอบใจมัน แต่ตัวผมเอง นีสิน้ำตาไหล คนในพิตน้องต้องเข้ามาปลอบ เดี๋ยวเอ็งพัก ออกไปทำให้
น้องมันดู ทุกคนตบมือให้ ตอนผมออกไปเข้าจุดสตาร์ท ทีมงาน ผม ทีมงานน้อง ทีมงานนิตโต พี่ตรัย นูนิ ลงมายืนออที่รถ ให้กำลังใจ พี่ตรัยมาสอนเทคนิคการออกสตาร์ท และขอให้ขับให้ดีที่สุดในชีวิต สองรอบ
ถ้านำได้เต้ยจะชนะ แต่ถ้าไม่ขาดแพ้แน่ๆๆ
ออกสตาร์ทโดยปิดกระจก ออกไปสองรอบแรกทำได้ตามเป้า ผมนำห่างห้าคันรถ จากนั้นในรอบที่แปดมีรถจนกันมีธงเหลือง ตรงโค้งเอสผมเลยเบารถลงไม่อยากเสี่ยง กลัวพลาด ที่สองตามมาติดแล้วขึ้นแซงอย่างที่เห็น จากนั้น เขาก็ชี้ให้แซงกลับ เนื่องจากแซงผมในธงเหลือง หากไม่คืนต่ำแหน่งเขาต้องเข้าไป stop and go ผมคิดในใจ ต้องเริ่มหนีใหม่อีกแล้วเพราะตามมาติด เมื่อขับเข้ามาสู่ทางตรง สิ่งที่ทุกคนกังวลก็เกิดขึ้น ความร้อนขึ้น ผมต้องเบาคันเร่งลงอีกครั้ง ทุกคนใจหาย ว่าเต้ยเบาลง ก็พยายามบังข้างหลังไว้ อยู่สองรอบ ความร้อนหายเลยเร่งความเร็วขึ้น เมื่อเริ่มจะนำหนึ่งช่วงรถ เกียร์สองก็มารูดอีก เอาอีกแล้วทำไงดี ก็พยายามบอกตัวเองอีกนิดเดียว ทนไว้ไอหมูน้อย(รถแข่งผม) ขออีกสามรอบ ผมก็พยายามขับให้เร็วอีกครั้ง ความร้อนไม่ขึ้น เกีบร์สองที่หายเริ่มกลับมาใช้ได้อีกครั้ง จึงขับเต็มที่ จนเข้าเส้น ด้วยความเมา และร้อนอบมาก ผมขับเข้าเส้นเปิดกระจกไม่ทันโบกมือ ก็นั่งหัวเราะกับตัวเอง ก็ทำอะไรนี่ เอ้าเปิดกระจก วนเล่นในสนามอีกรอบแถมให้ ตัวเอง กลับเข้ามาที่ตรวจสภาพ ควมร้อนขึ้นหนักต้องดับเครื่อง แต่ผมไม่สามารถให้ใคร มาแตะรถได้ ต้องดับติด ดับติด
นิ,,,เต้ยทำได้
พี่ตรัย ,,,สุดยอดน้อง
พี่ไอซ์....มันทำได้
ทุคนที่รู้จักตบมือให้ทั้งสนาม คนตรวจสภาพ บอกวันนี้วันของให้เต้ยจริงๆๆ

ขอบคุณ
พี่ตรัยที่สอนทุกอย่าง
พี่ไอซ์ ที่ไม่เคยลืมเอาสติกเกอร์ปิดเข็มความเร๋วให้
พี่แฮกเลอร์ ที่ทำรถให้โดยไม่บอกใคร
พี่สายัญที่ดูแลรถให้เป็นพิเศษ
ทีมงานศิลาสานน ที่ยินดีและน้ำตาซึมไปกลับผม
พี่อัฐ arto trd / พี่อั๋น ศิริคุป /พี่oat cdc impression/พี่กี้ ศักดิ์นานา/superclubthailand/nitto racing performance
นู๋นิ ที่เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลา ทุกนาที แถมยังเป็นเทรนเนอร์แก้ไลน์ให้ด้วย ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ คนดู ผู้ชม สมาชิกเออีเรซซิ่งคลับ

AE. Racing Club

AE Racing Club - FreeStyle => Free Style - AE Racing Club => ข้อความที่เริ่มโดย: ae110setbo ที่ 28 ตุลาคม 2009 10:02:39