AE. Racing Club

ขอขอบคุณข้อมูลจาก คุณ ใส่หมวกแก๊ปไปเดินกุ๊บกั๊บ 




          ใครติดเพื่อนบ้าง...ยกมือขึ้น!!! เชื่อแน่ว่า จะต้องมีเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ขณะนี้ยอมรับกันอยู่ในใจแน่ ๆ เลย เพราะเป็นธรรมดาที่วัยรุ่น วัยเรียน วัยทำงาน หรือแม้แต่ในวัยที่มีครอบครัวของตัวเองแล้ว ก็ยังไม่วายติดเพื่อน เป็นต้องออกไปพบปะสังสรรค์กันนอกบ้านเป็นประจำ (ก็มันสนุกนี่นา)




          และหลายครั้งที่ปาร์ตี้ในหมู่เพื่อนกินเวลายามค่ำคืนจนนาฬิกาบอกเวลาก้าวเข้าสู่วันใหม่เข้าไปแล้ว แต่รู้ไหมว่า ในช่วงที่เรากำลังสนุกสนานอยู่นั้น ยังมีคนข้างหลังคอยเป็นห่วงอยู่ที่บ้าน เขาคนนั้นยังนอนไม่หลับแม้จะรู้ว่าวันนั้นคุณจะกลับดึก ด้วยเป็นห่วงว่าคนที่รักยังไม่ถึงบ้านอย่างปลอดภัยนั่นเอง
 



          ดังเช่นเรื่องราวที่เรานำมาฝากกันวันนี้ จากคุณ ใส่หมวกแก๊ปไปเดินกุ๊บกั๊บ  สมาชิกเว็บไซต์พันทิป ที่บังเอิญได้ยินคำพูดธรรมดาคำหนึ่งของคนเป็นแม่ ในวันที่เขาออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ นั่นเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เขาเปลี่ยนใจและเปลี่ยนแปลง ซึ่งเรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...




          เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์เงินเดือน ที่วันศุกร์แห่งชาติ (และเป็นวันเงินเดือนออก) จะมีการนัดสังสรรค์กันระหว่างเพื่อน ๆ มีดื่ม มีเที่ยว เพราะถือว่าเป็นวันปลดปล่อยของสัปดาห์ หลังจากดื่มได้พอสมควร ก็รวมกลุ่มกันไปโต๊ะสนุ๊กฯ ต่อ กว่าจะได้กลับก็เกือบ ๆ ตีสอง

 

          กลับมาก็เห็นแม่นอนดูทีวีอยู่ ก็ยังสงสัยว่าทำไมนอนดึกจัง เราก็ง่วงบวกกับมึน ๆ ด้วย ก็เลยเข้านอนเลย ไม่ได้ทักแม่ซักคำ




          รุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์ ผมก็ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เพราะตื่นเวลานี้เป็นปกติแล้ว (แต่ก็ยังไม่เคยตื่นก่อนแม่ซักที)
 



          ประโยคแรกที่เราทักแม่ก็คือ "แม่ วันนี้มีอะไรกิน"




          หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว วันนี้ครอบครัวผมมีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯ ระหว่างทางแม่ผมก็คุยกับพี่ชายเรื่องทั่ว ๆ ไป ผมก็นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ ได้ยินแม่บ่นเรื่องทั่ว ๆ ไป และก็พูดว่า...
 



          แม่ : วันนี้ง่วงนอนจัง




          พี่ชาย : ไปทำอะไรมาล่ะแม่




          แม่ : ก็ไม่ได้ทำอะไร เมื่อคืนไอ้...(ชื่อผม) มันยังไม่กลับบ้าน แม่ก็นอนไม่หลับ




          ผม : ...........




          จากนั้นเค้าก็คุยกันเรื่องอื่น แต่ประโยคดังกล่าว มันทำให้ผมกลับมาคิดว่า ในวันแรกที่เงินเดือนออก แทนที่เราจะพาคนที่รักและเป็นห่วงเราไปกินข้าว เรากลับเลือกที่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ไปกินเหล้า เมายา เล่นการพนัน
 



          แต่เรากลับทิ้งให้อีกคนหนึ่งที่เป็นห่วงเรา อดนอน เพื่อรอว่าเราจะกลับถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้ว เมื่อเรากลับถึงบ้าน เมื่อนั้นแหละ เค้าคนนั้นถึงจะหลับลง




          จากเหตุการณ์นี้ทำให้เรานึกย้อนไปถึงครั้งก่อน ๆ ถ้าเรากลับบ้านดึก แม่จะโทรตามทุกครั้ง จะไม่ได้ดุด่าหรือว่าอะไร เพียงแต่จะถามว่า "อยู่ไหน ดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ไม่ทำงานหรอ..." เมื่อเรากลับมา ก็จะพบว่าแม่ยังไม่นอนเสมอ ทำให้เราได้ย้อนกลับมาคิดได้ว่า ถึงแม้เราจะเป็นผู้ชาย และอายุก็ไม่ใช่เด็ก ๆ มีหน้าที่การงานแล้ว แต่ด้วยความที่เป็นแม่ ยังไงก็ยังเป็นห่วงลูก ถ้าลูกยังไม่กลับถึงบ้าน ก็อดที่จะห่วงไม่ได้




          วันถัดมาเพื่อนผมก็ชวนออกไปกินสังสรรค์อีก แม่ได้ยินผมคุยโทรศัพท์ในรถ ก็บอกว่า... "ถ้าไม่อยากไปกับเพื่อนก็ปฏิเสธได้ ต้องปฏิเสธคนให้เป็น" (แม่จะรู้นิสัยผมว่าเป็นคนปฏิเสธคนไม่เป็น) ผมจึงตัดสินใจบอกเพื่อนไป
 



          ผม : "วันนี้กรูไม่ไปนะ"




          เพื่อน : "ทำhaอะไร ทำไมถึงไม่มา"




          ผม : "กรูจะพาแม่กรูไปกินข้าว"






          จากเรื่องราวข้างต้นจะเห็นได้ว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่อาจเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ในชีวิตประจำวันของใครหลายคน แต่...เพียงแค่เราหันมาใส่ใจคนใกล้ตัวที่เรามักจะมองข้ามบ้าง ก็จะรับรู้ได้ถึงความรักลึกซึ้งจากคนที่รัก โดยเฉพาะคุณแม่ และนั่นอาจสร้างจุดเปลี่ยน หรือมุมคิดดี ๆ ที่จะทำให้คุณเป็นลูกที่น่ารักขึ้นเป็นกอง^^

ที่มา : http://hilight.kapook.com/view/62311

จริงครับ แม่ผมก็เป็น

แม่ผมก้อเป็น สมัยท่านยังอยู่ ผมเคยไม่กลับบ้าน ปรากฏว่าท่านไปแจ้งความว่าลูกหาย

จากนั้นมาผมไม่เคย ไม่บอกท่านอีกเลย ว่าจะไปไหน หรือจะกลับเมื่อไหร่  :emotn

ซึ้ง  มากๆครับ แต่ผมไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่ เด็กๆ

เรื่องจริง คนเป็นแม่เป็นกันทุกคน อยู่ที่เค้าจะแสดงออกรึป่าว

อ่านแล้วกลับมาคิด จะร้องไห้ สงสารคนเป็นแม่

 :emo2 :emo2 :emo2 :emo2 :emo2

อ่านเเล้ว สงสารคนเป็นพ่อเป็นเเม่จัง

ของผมใช้วิธีนี้ครับ

ถ้าจะสังสรรค์แฮงค์เอาท์กับเพื่อน จะพาแม่ไปกินข้าวตอนเย็นก่อน

แล้วตอนดึก ๆ ก็เรียกเพื่อน ๆ มาแฮงค์เอาท์ที่บ้านครับ

+1  :emo7

 :emotk :emotk :emotk

^^ แม่เราไม่บ่นค่ะ แต่เราโตจะเริ่มรู้เอง ให้แม่มาก่อนใครเสมอไม่ว่า เพื่อน หรือ แฟน ค่ะ  :emob

ใครที่มีครอบครัวมีลูกแล้ว ก็อย่ามัวหลงเพลินอยู่กับการสร้างครอบครัวของตัวเอง จนลืมไปว่า ก่อนที่เราจะเกิด ก็มีหนุ่มสาวคู่นึงที่คิดสร้างครอบครัว และอยากมีลูก เพื่อที่จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันจนแก่เถ้า

ตรงทุกอย่างเลย

อู๊ยอยากให้คนรู้จักที่กะลังง่วนอยู่กับรถ และติดอยู่กับเพื่อน(จนเกินไป)มาดูจริงๆคับ ผมเปนคนนึงที่มีครอบครัว มีลูกแล้ว แต่สิ่งนึงที่ผมจะทำเมื่อถึงวันหยุดเรียนของลูกคือ พากันไปหาย่า ตา ยายคับ ผมโตมากับครอบครัวใหญ่ เลยติดนิสัย นัดรวมญาติคับ คนแก่ แค่เห็นหน้าลูกหลาน พาไปกินข้าว พาไปทำบุญที่วัด แค่นี้แกก้อมีความสุขมากละคับ ร้านอาหารที่ว่าอร่อยๆใน8ริ้วผมพา แม่ผม พ่อตา แม่ยายไปเทสมาเกือบหมดละคับ หุหุหุ
ปล.สมัยวัยรุ่นก้อเคยนะคับ ติดเพื่อน แข่งรถ ติดหญิง บางที่ไม่กลับบ้าน แต่ช่วงหลังๆทุกครั้งที่มีเรื่องแม่ผมจะมาก่อนเพื่อนเสมอ เลยคิดได้คับ
ปล.2นัดมิตติ้งกับเพื่อนๆบ่อยๆ ก้ออย่าลืมนัดมิตติ้งกับคนที่เลี้ยงเราในอดีตและคนจะเลี้ยงเราในอนาคตด้วยนะคับ