รบกวนถามน้าๆที่เคยเป็นทหารเกณหน่อยครับ

[AE92 -4E]

กะลังเตรียมตัวเลยครับ ไม่รู้ชะตาเหมือนกันว่าจะโดนอะไรบ้าง อายุ 24 ไปทหารเกณฑ์ กลัววิ่งไม่ทันเด็กๆ แต่โชคดีหน่อย สมัครเข้าเอาวุฒิลดเหลือ 6 เดือน ส่วนพ่อตาก็พันเอก และคู่เขยกันก็ครูฝึก หวังว่าโชคคงจะเข้าข้างบ้างล่ะ อีกสามวันข้างหน้านี้แล้ว ทบ.2 พล

ลง ส.พัน.4 มั๊ยครับ จะดูเเลเป็นพิเศษ อิ อิ

พี่หนุ่ยอยู่ค่ายไหนครับ ผมไม่ค่อยรู้จักเรื่องทหาร เลยไม่รู้ว่าที่พี่หนุ่ยพูดถึงคือที่ไหน แต่ตัวผมนั้นที่จริงแล้วคู่เขยกัน ที่เค้ามาเป็นสามีพี่สาวแฟนผมนั้น (ผมแต่งงานแล้ว) เค้าขอเอาชื่อผมลงที่ร้อยเค้าแล้วครับ แต่เค้าบอกว่าร้อยเดียวกันแต่ให้อยู่หน่วยฝึกคนละหน่วย เจอหน้ากันทุกวัน อยู่หน่วยเดียวกันจะเสียการปกครอง เห็นเค้าว่าให้ผมลงพันกระสุน (เรียกถูกป่าวไม่รู้) ค่ายเอกา น่ะครับผม แล้วพี่หนุ่ยพูดถึงนั้นคือที่ไหนครับ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องทหารเลยไม่รู้จัก พี่หนุ่ยอยู่ค่ายอะไรหน่วยไหนครับผม

[Hanuy90@LN.Z]

กะลังเตรียมตัวเลยครับ ไม่รู้ชะตาเหมือนกันว่าจะโดนอะไรบ้าง อายุ 24 ไปทหารเกณฑ์ กลัววิ่งไม่ทันเด็กๆ แต่โชคดีหน่อย สมัครเข้าเอาวุฒิลดเหลือ 6 เดือน ส่วนพ่อตาก็พันเอก และคู่เขยกันก็ครูฝึก หวังว่าโชคคงจะเข้าข้างบ้างล่ะ อีกสามวันข้างหน้านี้แล้ว ทบ.2 พล

ลง ส.พัน.4 มั๊ยครับ จะดูเเลเป็นพิเศษ อิ อิ

พี่หนุ่ยอยู่ค่ายไหนครับ ผมไม่ค่อยรู้จักเรื่องทหาร เลยไม่รู้ว่าที่พี่หนุ่ยพูดถึงคือที่ไหน แต่ตัวผมนั้นที่จริงแล้วคู่เขยกัน ที่เค้ามาเป็นสามีพี่สาวแฟนผมนั้น (ผมแต่งงานแล้ว) เค้าขอเอาชื่อผมลงที่ร้อยเค้าแล้วครับ แต่เค้าบอกว่าร้อยเดียวกันแต่ให้อยู่หน่วยฝึกคนละหน่วย เจอหน้ากันทุกว%

กองพันทหารสื่อสารที่ 4 ค่ามสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ฝึกกับหน่วยฝึก พัน.สร.4 ครับ ^^

[หนึ่ง_]

ผมสมัครทหารเรือ 1ปีใช้วุฒิเทียบช่วงแรกอยู่ศูนย์ฝึกทหารใหม่โชคดีได้ตัดหญ้าบ้าน ผบ.
แต่หลังจากแยกเหล่าเริ่มลำบาก
สำหรับผมไม่หนุกครับ ตกที่หน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน รปภ ฐานทัพเรือสัตหีบ

ดูเพลงที่เขาแต่งไว้สิ "มองฟ้าคราใดหัวใจแทบพัง ไม่อยากจะฟังเสียงนกหวีดดังวิ่งชนกันโครม
เดิน...แทบดินฟ้าถล่ม บ้างนอนเกลือกกลิ้งโคลนตม ปวดร้าวระบบทั้วทั้งกายา"
1ปีสำหรับผมนับวันที่จะปลดประจำการทุกวัน
แต่ที่นั่นก็มีทั้งสบายทั้งลำบาก ตอนที่ได้ประจำที่สนามกอล์ฟภูตาหลวง
งมกอล์ฟขายกอล์ฟแต่ตอนลำบากก็สุดๆ

ผม ทร1/40 ครับ รอเกณฑ์นาน เบื่อ เลย ร้องขอ ครับ ใช้วุฒิ ป.ตรี เป็น 6 เดือนครับ
    ที่ศูนย์ฝึกทหารใหม่ ผมอยู่กองร้อยที่ไม่เรื่องมาก ก็สบายหน่อย 2 เดือน แทบจะไม่ได้วิ่งเลยครับ ส่วนใหญ่ ก็รายบริหารราชนาวี หน้ากองร้อย ช่วงกลางวันก็ฝึกปืน เรียนเกี่ยวกับทหารเรือ แล้วก็อยู่เวรยาม สนุกดีครับ  ผมเป็นหัวหน้าหมวดด้วย จ่าว่าเรียนสูง  แต่มันก็เป็นดาบ ที่ทำให้ผมต้อง โกนหัว ไม่โกนคิว และเปลี่ยนที่นอน ศุกร์เสาร์อาทิตย์  แล้วก็ได้ไปตักขี้ด้วย คนที่เป็นมาแล้วน่าจะรู้นะผมโดนอะไร อิอิอิ  ผิดข้อที่ 1 เลยครับ  ดื้อขัดขืน ไม่ปฎิบัติการคำสั่งผู้บังคับบัญชา แต่ก็มารู้ที่หลังว่าเราก็ผิดจริงๆ ถ้าในสนามรบแล้วเราทำแบบนั้น อาจจะตายทั้งกองร้อยก็ได้   ต้องทำตามสายบังคับบัญชา  สนุกดีครับ ฝึกนิสัยได้บ้าง  2 เดือนแรก  
    เดือนที่ 3 แยกหน่วย ผมพอไหว้น้ำได้ เลยได้ไปตก กองเรือยุทธการ ก็สบายเหมือนกัน ไม่เหนือมาก ส่วนใหญ่เรียนเรื่องการเรือ  แล้วก็ขอ พันจ่า ด้วยสุรา 1 ขวด ของมาลง กองเรือภาค 2  สงขลา อีกสามเดือน ตัดหญ้ากับอยู่เวร  ตอนนั้นเงินเดือน 2 พันกว่าได้ ผมมีเงินเหลือนะ รับจ้างเข้าเวรวันหยุดมั่ง (ที่สำคัญ แฟนผมมาส่งข้าวส่งน้ำให้ สบายไป อิอิ นี่คือเหตุผลที่ต้องมาอยู่สงขลา )

ถ้าไม่บำลากมากเป็นเถอะครับ ทหาร       เป็นทหารได้อะไรมากกว่าที่คุณคิด    

ผลัดเดียวกันเลยครับ1/40แต่นานแล้วผมจำผลัดไม่ได้
พอมานับอายุดูตรงเลยครับ
ผมใช้วุฒิ ปวช.เทียบก็เลยโดน1ปี แต่ไม่ได้สมัครต่อตก นย.ก็เลยลำบากหน่อย
ยินดีที่ได้เจอเพื่อนร่วมผลัดครับ ลูกประดู่ เหมือนกัน

[AT35 TZ#054]

  ลองเป็นดูครับ แล้วท่านจะได้เห็นโลกในอีกมุมหนึ่งครับ มันจะช่วยสอนท่านได้หลายอย่างทีเดียวอย่างน้อยก็เรื่องความอดทนอดกลั้นทั้งร่างกายและ..จิตใจซึ่งในมหาวิทยาลัยไม่มีสอนนะครับ (เดี๋ยวนี้เงินเดือนกับเบี้ยเลี้ยงรวมกันก็ได้เกือบหมื่นแล้วนะครับ...ถ้าไม่โดนตัดมาก) ผมไม่เคยเกณฑ์ทหารนะครับ แต่เป็นทหารมายี่สิบปีแล้วครับ ประสบพบเห็นทหารเกณฑ์มามากพอควร ล่าสุดเพิ่งไปส่ง นย.ที่ภาคใต้มา ลองถามๆดูไม่มีใครกลัวครับส่วนใหญภาคภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่นี้ ซึ่งผมรู้สึกมีความภาคภูมิใจไปกับพวกเขาเหล่านั้นไปด้วยจริงๆ เป็นทหารมันก็ต้องมี ฝึก เข้าเวร เข้ายาม ถูกทำโทษ มันเป็นเรื่องปกติครับ ไม่เช่นนั้นแล้วเราจะไม่แตกต่างอะไรกับคนข้างนอกเลยครับ ตอนผมเรียนอยู่ ต้องถูกกดดันให้ถึงสุดๆ เพราะจบไปต้องรับผิดชอบและตัดสินใจอะไรอีกมากมาย ซึ่งบางครั้งมันมีแรงกดดันเยอะครับ เป็นทหารไม่ได้เลวร้ายครับ...มันน่าภาคภูมิใจมากกว่า...