บ้านผมนี่ยิ่งแล้วกว่าน้าอีกครับ หลังบ้านผมนี่แทบจะไม่มีบ้านไหนติดเน็ตกันเลย กลุ่มบ้านผมมี อยู่ 2 บ้านที่เล่นเน็ตเล่นไวไฟ คือบ้านผมกับบ้านพี่สาว
หลังบ้านผมเขาไม่มีคอมกันหรอกครับ (ในตอนนั้น) ผมก็แชร์ไวไฟล็อครหัสตามปกติ พอเขาซื้อมือถือรุ่นที่เล่นไวไฟได้ เขาก็มาขอผมใช้ด้วย (ขอใช้เปล่าๆเลยนะ ตามสมมติฐานที่ว่า จ่ายรายเดือนแล้ว เล่นกี่เครื่องก็จ่ายเท่าเดิม เขาไม่ได้ทำให้ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น
)
ด้วยความที่บ้านไกล้เรือนเคียง ผมก็ให้ใช้ครับไม่คิดอะไร ก็เอามือถือมา แล้วผมใส่รหัสให้ (ผมไม่บอกรหัส) อยากใช้ใช้ไป ช่วงไหนผมไม่เข้าเว็บ ปล่อยอัพ โหลด บิต อย่างเดียว ทนใช้ได้ก็ใช้ไป (เน็ตเอื้ออาทรณ์แล้ว ไม่มีสิทธิ์บ่น ใช้ได้ก็ใช้ไป ใช้ไม่ได้ก็เลิกไปเอง )
แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นน่ะซิ มี1 ก็มี 2
มี 2 แล้วก็มี3 มี4 มี5 มาเป็นขบวนเลยทีนี้ พี่น้อง 3 คน ผัวอีกเมียอีก เรียกว่าคนละเครื่องประมาณนั้น แล้วยังมีโครงการจะให้ผมช่วยประกอบคอมพ์ให้อีก (ไม่ต้องสืบใช้ เน็ต กุ อีกแน่นอน)
แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนบ้าน ก็ไม่อยากให้เสียความรู้สึก แต่ก็ไม่ไหวล่ะ แชร์ให้ฟรีแล้ว แถมต้องดูแลให้อีก กดผิดกดถูก สัญญาณหาย เรียกหาพาสใหม่ ก็ต้องเรียกผมไปให้ใส่รหัสให้อีก
ผมตัดสินใจ ดับสัญญาณ แ ม่ ง เลย ไม่ต้องใช้ล่ะไวไฟ ...................
เขาก็มาถามกันนะ ประมาณว่าเป็นห่วงหาอาทรณ์ มาแจ้งผมว่าเน็ตล่มนะ เน็ตเป็นไรหรือเปล่า เหมือนประมาณว่าผมไม่รู้ว่าเน็ตมีปัญหา ประมาณนั้น
แต่จริงๆแล้ว ผมตัดสัญญาณไวไฟเอง แล้วก็เปลี่ยนชื่อไวไฟ เปลี่ยนรหัสไวไฟ แล้วก็จับซ่อนไวไฟซะ ไม่ให้ค้นหาได้แบบอัตโนมัติ จะใช้ได้ ก็ต้องพิมพ์ชื่อไวไฟที่ถูกต้องเท่านั้น แล้วผมก็บอกกับพวกนั้นไปว่า ตัวจ่ายไวไฟเสีย ตอนนี้เล่นแต่สายแลน ยังไม่มีตังซ่อม
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็รู้สึกว่า ชีวิตผมโล่งขึ้นมาทันที
