Thanks: ฝากรูป dictionaryปรกติแล้วรถที่เราใช้จ่ายกับข้าวอัตราส่วนผสมของอากาศกับน้ำมันจะประมาณ 14.7-15 ต่อ 1 โดยน้ำหนัก หรือแลมด้า
เท่ากับ 1 ตามทฤษฎีจะเป็นส่วนผสมที่ทำให้การเผาไหม้สมบูรณ์ที่สุด (แก๊สไอเสียที่ปล่อยออกมาเหลือน้อยที่สุด) และประหยัดน้ำมันมากที่สุด
ส่วนผสมหนา กำลังเครื่องยนต์สูงสุด ส่วนผสม 12.6 :1 แลมด้า=0.86 ถ้าเกินกว่านี้ กำลังเครื่องตก+เปลืองเชื้อเพลิง
ส่วนผสมบาง มากกว่า15:1 ขึ้นไป เช่น 16:1 17:1 กำลังเครื่องตก+เครื่องร้อน+แบ๊คไฟร์
สรุปแล้วส่วนผสมต้องพอดีไม่มากไปหรือหนาไปเครื่องถึงทำงานได้เต็มประสิทธิภาพ
สำหรับคนที่ติดหัวฉีดจะไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไรเพราะการจูนจะใช้กราฟการฉีดน้ำมันอ้างอิงอยู่แล้ว
แต่สำหรับคนที่ติดแบบดูดจะพบปัญหาบ่อยเพราะการจูนโดยมากอาศัยความรู้สึก จึงไม่รู้ว่าบางไปหรือหนาไป หรือพอดี
คนที่ติดระบบดูดผมแนะนำให้ติดตัววัด A/F ด้วยนะครับ เราสามารถเช็คระบบแก๊สว่าสามารถจ่ายได้พอดีอยู่หรือเปล่า เช่น หม้อต้มใหม่กับหม้อที่ผ่านการใช้งานมาการจ่ายแก๊สจะไม่เท่ากัน เราต้องปรับเป็นระยะ (สังเกตว่าวาวล์ทุกตัวไม่ได้ปรับเพิ่มแต่ส่วนผสมเปลี่ยนไป)
การขับเร็วขับช้าก็ต้องปรับให้เข้ากับเรา(เวลาซัดจะได้สบายใจ ไม่บางแน่ โดยเฉพาะ 20V)
ถ้ารอบเดินเบาตกก็เช็คดูได้ว่าช่วงนั้นหนาไปหรือบางไป (มักเป็นตอนที่โหลดเครื่องมากสุดหรือน้อยสุดตอนอยู่ในโหมดเดินเบา)
หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆนะครับ เอาไว้เป็นแนวทางการแก้ปัญหารถติดแก๊สครับ
