ผมเคยรักผุ้หญิงคนนีงมากค้บ มากที่คิดว่าตายแทนเค้่าได้วันนึงเราตกลงจะแต่งงานกัน ผมก้อไปขอเค้ากะแม่ที่ยี่ปุ่น เค้าก้อบินมาอยู่กับครอบครัวผมระยะหนึ่ง พอจะจดทะเบียนกันแม่เค้าก้อบอกเค้าว่าให้รอผม
เีัรียนโทให้จบก่อน พอผมมาเรียนต่อ เค้าก้อเริ่มห่าง จากไม่รับโทรสับ แคลเซิลอีเมล ผมก้อได้แต่เขียนจดหมายไปหา สรุปตอนนี่หายไปเปนปีครับ ผมก้อบ้าไปพักใหญ่เรียนแย่ไม่รักตัวเองเลย พอดีได้พ่อกับแม่
ช่วยปลอบใจ ก้อดีขึ่นมาหน่อย วันนึ่งได้รื้อเอารูปพ่อกะแม่มานั้งดูละก้อถามตัวเองว่า ผมทำตัวแย่แบบนี้พ่อกับแม่จะเสียใจนะ เรามานั้งเสียใจร้องไห้อยู่ทำไมซึ่งทำไปเค้าก้อไม่รู้หรอกว่าเราเสียใจถึงรู้เค้าคงไม่สนใจ
จากนั้นมาผมก่อเริ่มรักตัวเองรักครอบครัวมากขึ่น พยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีเพื่อ ในอนาคตจะได้เจอคนที่ดีเหมาะสมกับเราคับ ตอนนี้ จิตใจก้อดีขึ่นแต่ก้้อยังแย่บ้างเปนบางเวลา แค่ว่า ผลที่ผมเปลี่ยนตัวเองก้อคือ
ผมเปนคนอ้้วนมากคับ หนัก120กก ตอนนี้รักตัวเองฟิตตัวเหลือ 85กก แล้วก้อกำลังจะจบโท มีอนาคตที่ดีกลับไปดูแลพ่อกับแม่ อยากฝากกับเพืื่อนๆคนอื่นๆถ้าเค้าไม่รักเราทิ้งเราไปก้อเก็บความรู้สึกดีๆไว้แล้วก้อ
ีัรักตัวเองให้มากรักพ่อกับแม่ให้มากคับ พ่อกับแม่เปนความรักที่ไม่เคยหนีเราไปไหนถึงบางครั้งเราจะรู่สึกรำคานบ้างก้อตาม เปนกำลังใจให้ทุกคนทีีเสียคนรักไปคับ แต่ชีวิตก้อต้องก้าวกันต่อไปจิงปะ โทดทีนะคับที่
เำ้พ้อยาวไปหน่อยพอดีมันสะกิดติ่งจริงๆ
