บอกก่อนครับว่าก๊อปมาจาก
www.thaiamericancarclub.com"เพื่อน กำลังเดินทางไปสนามบิน...แต่แทนที่จะขับรถไปเอง วันนิ้นั่งแท๊กซี่ไป
ขณะที่กำลังจะเข้าจอด...เก๋งคันนึงโผล่พรวดออกมา....
แท๊กซี่ต้องเบรคกระทัน หัน...หักหลบ...เกือบชนเข้าไปแล้ว.....
คนขับเก๋ง...หันมาด่าแท๊กซี่....แท๊กซี่ได้แต่ยิ้ม...โบกมือให้......
เพื่อนถามแท๊กซี่ว่า...เขาด่ามาแบบนั้น...แล้วทำไม่ ไม่ด่ากลับ หรือ ทำอะไรซักอย่าง.....
แท๊กซี่ยิ้ม...บอกว่า..คนเราเดิ๋ยวนิ้...ทำตัวเหมือนรถขยะ...
ขยะแห่งความผิดหวัง ..ขยะแห่งความโกรธ...สะสมไปเรื่อยๆ...
พอได้โอกาส แบบเมื่อตะกิ้...ก็โยนขยะให้คนอื่น....
เราคงไม่ควรไปรับขยะนั้นมา ใส่ตัวเรา....
เพราะถ้ารับมา...เราอาจจะต้องไปโยนให้คนอื่น...
ให้เพื่อน..ให้ที่ทำงาน... ให้ลูกค้า.....ให้กับครอบครัว....
วิธีที่จะไม่รับ...ก็คือยิ้ม...แล้วคืนขยะเน่าๆที่เขาให้มา...กลับไป.......
คติ...ของเรื่องนิ้มีอยู่ว่า....ชีวิตเรามันสั้น... รักคนที่เขารักเรา...และใครที่ไม่รักเรา...ก็ขอให้เขาไปดี......"
อ่านแล้วนึกถึงหลายๆคนที่ทำอะไรอุจาดๆ ในที่สาธารณะ โดยที่ลืมไปว่า หลายๆคนรอบข้างเขาก็เห็นในสิ่งที่เขากระทำเช่นกันน่ะครับ
เอามาฝากเพื่อนๆ ae เฉยๆ
