ไม่ได้ซ้ำเติม น่ะ ครับ มันเป็นบทเรียนที่หาซื้อไม่ได้ ชิวิตกับการขับรถก็เหมือนอยู่บนเส้นด้ายประมาทไม่ได้
การขับรถเร็วๆ มันเป็นการที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน แล้วถ้ามันพลาดหล่ะ กับสิ่งที่คุณรักหรือคนในครอบครัวที่คุณรัก
แล้วคำว่า " ขอโทษ " มันก็ไม่ได้สิ่งที่สูญเสียไปแล้วกลับคืนมาเหมือนเดิมได้ ที่เขาเตือนที่เขาห้ามก็ไม่ได้หมายความเขาไม่รักคุณ
เขารักและเป็นห่วงคุณร่วมถึงตัวเขาด้วยครับ ผมว่าดีแล้วครับที่เขาเตือนคุณ
ผมก็ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวคุณเหมือนกัน แฟนผมบอกให้จอดกลางทางเลยแล้วบอกว่า " นั่งรถเมล์ยังปลอดภัยกว่า "
" บอกอะไรก็ไม่เชื่อ นี่หรือรักเมีย ตัวเองยังไม่รักตัวเองเลย "
ปล. ข้อความข้างบนที่ผมพิมพ์นี้ถ้าไปสะเทือนใจเจ้าของกระทู้หรือผู้อ่านท่านใดก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย น่ะ ครับ
เห็นด้วยขอรับ เราไม่รักตัวเองแล้วใครจะรักเรา ต่อให้เนื้อคู่ก้ออยู่ไม่ทน เราไม่เข้าใจเค๊าหรือว่าเค๊าไม่เข้าใจเรา ลองกลับไปทบทวนดู ถ้าเรารู้จักผิดเราก็จะรู้จักปรับปรุงตัว แต่ถ้าเราไม่ผิดเราก็จะวนอยู่ที่เดิมเพราะคนที่ไม่เคยทำผิดก็จะไม่เห็นถึงความบกพร่องของตัวเอง จะได้เก็บไว้เป็นบทเรียนเพื่อวันใหม่ คนใหม่ที่จะเข้ามาในชีวิต จะได้ไม่ต้องเสียคนที่เรารักและคนที่รักเราไปอีก เพราะคนที่เรารักมีเยอะแยะหาง่าย แต่คนที่รักเราจะมีกี่คน..คนรักเท่าผืนหนังคนชังท่าผืนเสื่อ ร้อยคนที่เรารักก็ไม่เท่าคนเดียวที่รักเรา...เอวัง..ขอรับ
ดีครับที่คิดอย่างนี้ ผมรู้สึกดีครับที่การไม่มีครอบครัว ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่า " ครอบ " มันครอบไป ซ่ะ ทุกอย่าง
ครอบทั้งครัวไปยันชีวิตเลย เท่าที่ผมบวชเรียนมา 1 พรรษาที่ผ่านมาผมได้อะไรมาเยอะ
คนที่เราน่าจะรักมากที่สุดคือ พ่อ และแม่ น่ะครับ ผมก็เคยเป็นแบบน้อง ต่ะ นี่แหล่ะ ร้องไห้หลายวัน
มาหยุดร้องไห้ตอนที่แม่พูดว่า แม่เสียมากที่เบ่งเรามาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เล็กจนโตจนถึงทุกวันนี้ เราไม่เคยร้องไห้ให้กับแม่เลย
แต่นี่แค่ผู้หญิงคนเดียวที่เราเจอกันคบกันแค่ 7-8 ปี เราถึงร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร แม่เสียใจมากๆที่มีลูกแบบนี้
เท่านั้นแหล่ะครับ ผมหยุดร้องไห้เลยแล้วก็ไม่เคยเสียใจให้ผู้หญิงคนนั้นอีก จนมาถึงปัจจุบันผมก็มีครอบครัวแล้ว
ก็คนที่ผมมาเล่าในกระทู้ข้างบนก่อน ผมจดทะเบียนสมรสด้วยกัน อยู่กินมาเกือบ 10 แล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาครอบครัวอีก
ก็เลยแยกกันอยู่มาได้ปีกว่าๆแล้ว ถามว่าผมเสียใจไหมทุกวันนี้ ผมบอกได้เลยว่าเปล่าเลย ปัญหามันเยอะมากครับ
กับการใช้ชีวิตครอบครัว โบราณถึงกล่าวไว้ว่า คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวสบายใจสบายกายมาก
แต่ถ้าไม่สบายใจตอนนี้ก็เรื่อง จดทะเบียนหย่า เพราะยังไม่ได้หย่ากันมันก็เลยเป็นภาระผูกพันในด้านนิติกรรม
แต่ก็ทำใจได้ครับเพราะเราก็ไม่มีใหม่หรือมีใครเข้ามาในชีวิตผมอีก ตอนนี้ผมมีพ่อกับแม่ครับ
ตอนนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่อยากไปไหนก็พาไป เดี๋ยวมาคิดได้ว่าน่าจะพาไปโน้นไปนี่ในขณะที่ท่านไม่อยู่แล้ว มันก็สายไปแล้วครับ
