อ่านแล้วอย่ามัวแต่คิดว่าจะทำ.....คุณๆๆๆๆๆ...ทำได้เดี๋ยวนี้.......โดยไม่ต้องคิด......
...ก่อนอื่น...ไม่ใช่ว่าผมจะยกตัวว่าเป็นคนดีนะ..แต่สำหรับพ่อแม่แล้ว..สำหรับผมต้องมาที่หนึ่ง...ท่านอยู่ต่างจังหวัด..บางทีไม่สบายไม่มีใครโทรมาบอก หรือว่าบางทีท่านโทรมาแต่ไม่บอกว่าไม่สบาย เพราะไม่อยากรบกวนลูกๆ แต่หลานจะคอยเป็นสายรายงานให้..ทันทีที่รู้ผมไม่เคยรอ..โทรหาพี่ๆถามว่าจะไปมั๊ยแค่นี้..จบ..ถ้าไปก็มาไปด้วยกัน ถ้าไม่ไปไม่เป็นไร..พ่อแม่ผมผมจัดการเอง ส่วนพ่อแม่เขาเขาจะทำหรือไม่เรื่องของเขา..(พี่น้องท้องเดียวกันนะ..แต่แยกความรู้สึก)..ไปรับท่านมาหาหมอที่ ก.ท.ม.พอหายก็ให้ท่านอยู่สักพักแล้วพาไปส่งที่บ้าน..เพราะจากบ้านมาท่านคงคิดถึงคู่ชีวิตของท่าน..
หรือบางทีคิดถึงก็ขับรถไปหาเลยไม่เน้นว่าต้องช่วงเทศกาลหรือว่าหยุดยาว แล้วไม่กระทบกับงานด้วย...ไปทำกับข้าวกินกับท่านมื้อนึงก็กลับไปกลับ 1000 โล เหนื่อยแต่คุ้ม..อิ่มหลายวันเลยละ....
บอกตามตรงว่าผมเข้าใจพ่อแม่มากขึ้น รักท่านมากขึ้นตั้งแต่ผมเลี้ยงหมา..จะมีใครเชื่อมั๊ยเนี่ย...ผมรัก หวง และห่วงหมาผมขนาดไหนคงเทียบไม่ได้กับพ่อแม่....
ทำวันนี้ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ..........อย่าให้ต้องเคาะข้างโลงเพื่อเรียกให้ท่านกินข้าว...