เหตุการที่ทำให้ผมฝั่งใจมากๆ อีก 3 เหตุการคือ
1.เมื่อก่อนตอนไปเที่ยวอเมริกา เข้าที่ซุปเปอร์มาเก็ท ซ๊ฟู๊ตสดมากๆ
พนักงานโยนปลาตัวใหญ่ๆ ข้ามหัวเราไปแล้ว อีกคนรับ สับหัว ดัง ปั๊ก ทีเดียวเท่านั้น
และโยนเอาขึ้นวางบนที่ขาย คิดเอาเองตอนนั้นผมรู้สึกยังไง
2.ไม่เกินปี ไปหาลูกค้าที่พัทยา ลูกค้าเป็นชาวรัสเซีย พาไปกินอาหารรัสเซียแท้ๆ
แม่มมีแต่ผัก ก็ต้องทนกิน ไป รสชาติแย่มากๆ แต่พอสั่งเมนูปลามา เราก็กินซะอร่อยเชียว
อิ่มก้ออกไปเดินเล่นบริเวนหน้าร้าน เห็นตู้ปลา ถามเด็กในร้านว่า ปลาในตู้เอาไว้ทำอะไร
เด้กดันบอกว่า ที่พี่กินเมื่อกี้นี้ก็เอาออกมาจากตู้นี่หล่ะคับ แทบอวกตรงนั้นเลย....
3.รุ่นพี่เลี้ยงวันเกิดที่ซอยทองหล่อ ร้านซีฟู๊ดอะไรซักอย่าง เค้าบอกปูผัดผฝกะหรี่อร่อยมากๆ
ไปถึงเพื่อนๆก็สั่งกัน ไอ้เราก้ตามเดิม เดินสำรวจร้าน..นิดหน่อย หน้าร้านมีเข่งใส่ปูอยู่ แล้วก็มีเด้กในร้านมา
เอาไปทีละตัว เราก็บ้าไปยืนดู สับปั๊บๆๆๆๆ และแล้วมันก็ออกมาเป็นจาน กินไม่ลงเลยอ่ะวันนั้น โหดร้ายมากๆ
เล่าให้ฟังเฉยๆนะคับ ผมแค่สงสารมัน
เพราะมันเหมือนรอความตายโดยไม่มีทางจะหนีรอดไปได้
ผมเคยตั้งใจไปทานปูที่ชะอำ ร้านแน่นมากคนมาทานปูกัน
ผมมาหลังๆ เลยถูกจัดให้ไปนั่งใกล้เตา
สั่งอาหารเสร็จนั่งคุยสักพักได้ยินเสียง..แกร๊กๆๆๆๆๆ เหมือนมีตนเอาเล็บ เป็นร้อย กรีดโลหะ
หันไปดู โอ้....
ซึ้งนึ่งของ 7 ชั้น แต่ละชั้นขนาดเท่า ล้อขอบ 20" เห็นจะได้
3นาที เสียงนั้น ก้อนิ่งสนิท...
....
...
7 ชั้นนั้น บรรจุปูเป็นๆ ชั้นละหลายร้อยตัว
นึ่งกันเป็นๆ สดๆ
เค้าบอกอร่อยมากๆถ้าปรุงด้วยวิธีนี้
ผมผ่านครับ
วันนั้นไม่ได้ทานปูแม้แต่ตัวเดียว
ทานไม่ลงจริงๆ
