!!==CHONBURI HORROR ZONE==!!

[numdang01]

น่าสนใจ เดี๋ยววันไหนไปชลจะต้องให้ปูนพาทัว

[~POOMZA~]

ใครสนจายผีขนุน ผีมะพร้าว มีออกทุกๆเช้า และค่ำๆ ณ
1.เขาสามมุข
2.ตำหนักน้ำ

ราคาทัว.... ไม่ถึง 1 พันบาท :emo15

[T@tUnGkuNg]

เปนป๋มอันดับ 1 เลยขอพระก่อน แขวนคอ ไว้ก่อนเลย อิอิ 

[^^warriorball^^]

เขาสามมุขจามีสาวป่าวน๊า

[1300 ก็แค่นั้น]

เขาสามมุขจามีสาวป่าวน๊า

บอลจะไปดูผีสาวไง

[~POOMZA~]

วันพรุ้งนี้ คนส่วนใหญ่จะเจอ ผีทะเล(คอยเก็บเหรียญ) ผีผ้าห่ม (หลังจากลอยกระทงเสร็จกลับบ้านตอนนอนจะเจอโดยทันที สำหรับคนมีแฟน หรือแต่งงานแล้ว) ผีสาว (ค่อนข้างเยอะตามงานและเทศกาลทั่วไป นิยมแต่งตัวรัดกุม นุ่งห่มน้อยชิ้น จนทำให้คนต้องเข้าไปใกล้ชิด) 

[^^warriorball^^]

พุ่งนี้หวานผีทะเลอีกแย้วววว...

[ยูคุง]

วันพรุ้งนี้ คนส่วนใหญ่จะเจอ ผีทะเล(คอยเก็บเหรียญ) ผีผ้าห่ม (หลังจากลอยกระทงเสร็จกลับบ้านตอนนอนจะเจอโดยทันที สำหรับคนมีแฟน หรือแต่งงานแล้ว) ผีสาว (ค่อนข้างเยอะตามงานและเทศกาลทั่วไป นิยมแต่งตัวรัดกุม นุ่งห่มน้อยชิ้น จนทำให้คนต้องเข้าไปใกล้ชิด) 

ไปดูผีสาวกัน

[~POOMZA~]

ไปดูผีสาวกัน <<<<< ระวังโดนหม่ำนะ หุหุหุ

[^^warriorball^^]

ไปดูผีสาวกัน <<<<< ระวังโดนหม่ำนะ หุหุหุ

ขอให้เปงผีสาวสวยละกานนน..อิอิ

[~POOMZA~]

เค้ามาทวงของ
สวัสดีค่ะ ดิฉันมีประสบการณ์สยองที่อยากจะร่วมแชร์ด้วยเรื่องนึง ขอตั้งชื่อ เรื่องว่า เค้ามาทวงของ ขอเล่าเลยนะ คะ เมื่อประมาณ10 กว่าปี เมื่อก่อนจะอยู่ กับคุณน้า และคุณน้าจะเป็นคนชอบสะสมกำไรเพชรเป็นชีวิตจิตใจมากกก...วันหนึ่งคุณ น้าไปเที่ยวบ้านเพื่อนสนิทที่บ้านเพื่อน ก็คุยกันเรื่องกำไรเพชรกันจนน้องสาวของ เพื่อนคุณน้าก็เอามาอวดให้ดูมีกำไรอยู่วงหนึ่ง สวยมากซึ่งน้าสาวก็เล็งเอาไว้ว่า ถ้ามีงานเลี้ยงครั้งต่อไปจะขอยืมไปใส่บ้าง...จนวันหนึ่งมีงานเลี้ยงคุณน้าก็โทร หาเพื่อนคนนี้เลยว่าขอยืมกำไรวงที่น้องสาวเพื่อนคุณน้าเอามาอวด เนื่องจากเป็น เพื่อนสนิทกันเพื่อนคุณน้าก็เลยให้ยืม หลังจากนั้นไม่นานน้องสาวของเพื่อนคุณน้า ก็ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ และคุณน้าก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องกำไรเลยเพราะช่วงนั้น กำลังยุ่งเรื่องงานศพน้องสาวเพื่อนคุณน้า...จนมีอยู่คืนหนึ่งซึ่งปกติดิฉันจะ นอนอยู่ห้องตัวเองแต่วันนั้นนึกยังไงก็ไม่รู้อยากไปนอนกับน้า ซึ่งในห้องจะมีคุณ ยายนอนข้าง ๆ คุณน้า ดิฉันจึงนอนที่พื้นข้าง ๆ คุณน้า

เวลาประมาณเกือบตีสาม คุณน้าเป็นอะไรก็ไม่ทราบอยู่ ๆก็ร้องกรี๊ดขึ้นมาดัง ลั่นว่า "แม่" แต่ดิฉันนอนข้าง ๆ คุณน้าแท้ ๆ แต่ไม่ได้ยินอะไรเลย และคุณน้าก็ ไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้นไม่นาน ดิฉันรู้สึกว่าร้อน ร้อนแบบตับจะแตกเลยทั้ง ๆ ที่เปิดแอร์ก็เลยดันผ้าห่มมาไว้ที่ปลายขา พอเปิดผ้ามาปุ๊บสิ่งที่ดิฉันเห็นคือ อะไรก็ไม่รู้คลุมด้วยผ้าขาวทั้งตัวสูงเท่าตู้เสื้อผ้าซึ่งตู้เสื้อผ้าอยู่ปลาย เตียงพอดี ถ้าเป็นเสื้อก็จะต้องเห็นไม้แขวนและเสื้อคนไม่ยาวเท่าขอบตู้เสื้อผ้า ด้านบนจรดพื้นหรอก ดิฉันร้องไม่ออก รีบดึงผ้าขึ้นมาคลุมโปงแต่...ดิฉันหลับไม่ลง เพราะเมื่อหลับตาทีไรดิฉันเห็นสิ่งที่คลุมด้วยผ้าขาวอยู่นั้นเป็นผู้หญิงผมยาว ยิ้มปนหัวเราะด้วยใบหน้าที่ค่อนข้างดุ ดิฉันนอนตัวแข็งจนขยับตัวไปมาไม่ได้เลย อึดอัดมากจนเวลาประมาณตีห้า ดิฉันได้ยินเสียงกอกแก๊ก เลยตะโกนเรียกยาย ยายถาม ว่าเป็นอะไร ก็เลยถามว่ายายเห็นอะไรปลายเตียงไหม ยายบอกว่าไม่มีอะไรคิดไปเองและ ยายก็ไม่พูดอะไรอีก จนสายของวันถัดไปดิฉันก็เล่าให้น้าฟัง คุณน้าบอกว่า ช่วงที่ คุณน้าร้อง "แม่" คุณน้าเห็นผู้หญิงคนนั้นเค้ามาทวงกำไรเพชรคืน เค้ามายืนอยู่ ข้างเตียงตรงประมาณหัวดิฉันพอดี เค้าก้มหน้าลงมามองน้าดิฉัน เมื่อน้ามีความ รู้สึกเหมือนมีอะไรจ้องเค้าอยู่ ก็เลยลืมตาขึ้นและก็เห็นเธอคนนั้น และจึงร้อง ด้วยความตกใจซึ่งดิฉันไม่ได้ยินอะไรเลย และดิฉันก็เล่าให้น้าฟังด้วยว่าดิฉันก็ เห็นเธอคนนั้นที่ปลายเตียงหน้าตู้เสื้อผ้า ส่วนยายเล่าให้ฟังว่า ยายเห็นเธอผู้ นั้นกำลังลอยออกไปทางประตูระเบียงซึ่งดิฉันขอยืนยันได้ว่าเป็นประสบการณ์ที่เกิด ขึ้นจริงที่เกิดพร้อมกันกับคุณน้า คุณยายและดิฉันแต่คนละเวลากัน ซึ่งดิฉันยังจำ ติดตาถึงผู้หญิงคนนั้น และก็ไม่อยากเจออีก หลังจากวันนั้นคุณน้าก็รีบเอากำไร เพชรไปคืนเพื่อนสนิทและก็เเร่องที่ประสบมาให้ฟัง ซึ่งขนลุกทีเดียว


จากคุณ น้องปู ผู้ชมส่งมา
ที่มารายการไนตี้ช็อค

[O(><)BRABIE(><)O]

จิงป่าว หว่า....บ้านใกล้ด้วยเสะ

[ยูคุง]

 ขยันหาเรื่องผีมาเล่าจิงนะ......................

[~POOMZA~]

Horror Diary
วันที่ 17 ธันวาคมเป็นวันเกิดของเพื่อนฉัน เราไปฉลองวันเกิดกันที่ร้านอาหารกึ่งผับในตัวเมือง หลังจากไปส่งเพื่อนที่บ้านแล้ว ฉันก็ขี่รถมอเตอร์ไซต์กลับบ้านตามปกติ ตอนนั้นน่าจะประมาณ 5 ทุ่มครึ่งได้ บ้านฉันอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ก่อนจะถึงทางเข้าหมู่บ้าน ฉันจะต้องผ่านสวนสาธารณะขนาดย่อมๆ แห่งหนึ่งทุกครั้ง และใกล้กับสวนสาธารณะจะเป็นวัด ปกติฉันกลับบ้านค่อนข้างดึกอยู่แล้ว แต่เวลากลับจะพยายามเลี่ยงไม่ผ่านไปถนนที่ติดกับวัดเพราะมันค่อนข้างเปลี่ยว แต่วันนี้ ฉันเลี้ยวรถมาโดยไม่ได้ตั้งใจและอากาศก็หนาวเกินกว่าจะกลับไปอ้อมมาอีกทาง ฉันขี่รถมาเรื่อยๆ จนถึงโค้งวัด... หมาหลายตัวไม่รู้ว่ามาจากไหน วิ่งไล่กันออกมาจากข้างทาง ฉันบีบแตรไล่มัน บางตัวก็หลบแต่บางตัวไม่ หมา2-3ตัวหอนขึ้นมาพร้อมกัน ฉันไม่ได้สนใจพวกมันนัก แต่เพื่อความปลอดภัยฉันก็เตะขาเหยียบด้านหลังที่มีไว้สำหรับคนซ้อนขึ้น เหตุที่ต้องทำอย่างนี้ก็เพราะ ที่สวนสาธารณะแห่งนี้เป็นบึงเก่า พวกที่ชอบกินเหล้าแล้วเมาตกลงไปตายก็หลายคน มีอยู่วันนึงเด็กโรงเรียนประจำจังหวัดซึ่งเป็นรุ่นพี่ของฉัน ขี่มอเตอร์ไซต์กลับบ้านทางนี้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นมันไม่ดึกเท่านี้หรอก น่าจะซักประมาณ 3 ทุ่มได้ พี่เค้าเล่าว่าขี่มอเตอร์ไซต์อ้อมบึงมาเรื่อยๆ ก็รู้สึกประหลาดใจว่าทำไมไม่หลุดจากถนนรอบบึงสักที แล้วรถที่แล่นมาค่อนข้างเร็วก็หนักขึ้นเรื่อยๆ..และมากขึ้นเรื่อยๆ... พี่คนนี้แกเป็นคนกลัวผี แกก็นึกไปว่ามีผีมานั่งกับแกรึเปล่า ด้วยความกลัว แกก็เลยลองเตะขาเหยียบด้านหลังขึ้น (พอถามแกว่าทำไมถึงคิดว่าวิธีนี้จะได้ผล..แกบอกว่าแกไม่รู้ รู้แต่ว่าแกรู้สึกว่าแกควรจะทำแบบนี้ในเวลานั้น) ทันทีทันใดนั้นแกบอกว่ารู้สึกวูบมองอะไรไม่เห็นไปชั่วอึดใจหนึ่ง แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเปียก จากนั้นก็ได้ยินสียงคนโหวกเหวกโวยวายรอบตัวแก แล้วก็รู้สึกเหมือนถูกดึงขึ้นมา พอตั้งสติแล้วมองไปรอบๆ ก็เห็นชาวบ้านกำลังช่วยกันลากตัวแกขึ้นมาจากบึง อีกกลุ่มก็กำลังช่วยกันลากรถมอเตอร์ไซต์ของแกขึ้นมาด้วยเหมือนกัน พี่คนนี้แกทั้งงงทั้งตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ มีเสียงคนถามแกว่าแกนึกยังไงถึงขี่รถลงบึง เพราะมีชาวบ้านแถวนั้นตั้งวงกินเหล้ากันอยู่แล้วก็เห็นแกตั้งแต่แกขี่รถอ้อมบึงแล้วขี่ลงบึงไปนั่นแหละ เค้าถึงพากันลงไปช่วยแกทัน ตั้งแต่นั้นมาพวกเราที่ได้ฟังเรื่องนี้เวลากลับบ้านดึกๆ หรือจำต้องขี่รถผ่านพื้นที่เสี่ยง (...เสี่ยงต่อการถูกผีหลอก ฯลฯ) ก็จะพากันเตะขาเหยียบด้านหลังขึ้นโดยอัตโนมัติ....จบ เอ๊ยยย...ไม่ใช่ อันนั้นมันเรื่องที่ฉันนึกขึ้นได้ตอนที่กำลังผ่านสวนสาธารณะนี้ (ก็บึงเก่าที่ว่ามานั่นแหละ) ในคืนนี้ต่างหาก หลังจากหลบฝูงหมาประหลาดนั่นมาได้แล้วอย่างปลอดภัย ฉันก็โล่งใจเพราะทางข้างหน้ามีไฟสว่างไสวไม่น่ากลัว แต่ฉันคิดผิด... ใกล้จะถึงหมู่บ้านจัดสรรจะมีทางรถไฟอยู่ ถนนช่วงทางรถไฟนี้จะค่อนข้างขรุขระ รถทุกคันจะชะลอตรงนี้เพื่อป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับตัวรถและอวัยวะภายในของคุณ ด้านข้างของถนนจะมีท่อปูนกลมๆอันใหญ่ คุณนึกออกไหม ที่เป็นท่อซีเมนต์น่ะ วางอยู่ข้างทาง 2-3 อัน ฉันขี่รถมาจนถึงทางรถไฟก็เลยชะลอรถให้ช้าลง ตาก็มองไปเรื่อยเปื่อยมองซ้ายมือเป็นท่อซีเมนต์ ทีแรกก็ไม่ได้สนใจ เพราะฉันเห็นเป็นวัตถุอะไรสักอย่างอยู่บนท่อซีเมนต์นี้ ฉันเข้าใจว่าเป็นขยะที่ชาวบ้านแถวนี้เอามากองทิ้งไว้รึเปล่า ตาเจ้ากรรมมันดันหาเรื่องน่ะสิ พอหันไปมองเต็มๆ มันไม่ใช่ขยะ... แต่ที่ฉันเห็นน่ะเป็นผู้ชายแก่ แล้วก็ผอมมากๆ อืมม..ผอมเหมือนพวกเอธิโอเปียที่คุณเคยเห็นในนิตยสารนั่นแหละ เนื้อตัวสกปรกมอมแมม และมีสีแดงๆเหลืองๆคล้ำๆดูเหนียวๆทั่วตัว ชายตนนี้นั่งชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งและก้มหน้าอยู่บนท่อซีเมนต์นั่นแหละ ฉันรับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ และนี่ไม่ใช่คน ฉันคิดว่าตับไตใส้พุงฉันคงจะอักเสบไปแล้วหลังจากที่บึ่งรถกลับบ้านแบบที่ถนนบนดวงจันทร์ก็หยุดฉันไม่ได้ น้ำตาฉันไหลออกมาตอนที่ฉันถึงบ้านแล้ว ใจหายวาบขนหัวลุกตลอดเวลา รู้สึกทั้งเศร้าและกลัวในขณะเดียวกัน มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ได้ ฉันคิดว่าคนที่เคยเจอผีของจริงน่าจะรู้ว่ามันเป็นยังไง หรืออาจจะรู้สึกต่างออกไป แต่เวลาที่ฉันเจอ อาการเหล่านี้จะปรากฏออกมา และฉันไม่เคยชอบมันเลยจริงๆ ฉันอาบน้ำและเข้านอน พยายามปลอบใจตัวเองว่าฉันอาจจะตาฝาด พอตอนเช้าไปทำงานฉันผ่านทางเดิม ท่อปูนพวกนั้นยังตั้งอยู่ที่เดิม แต่มันตั้งอยู่น่ะ คุณนึกภาพออกไหม ท่อปูนที่ถูกตัดเป็นท่อน ถ้ามันอยู่ในแนวนอนคุณจะลอดเข้าไปนั่งเล่นได้ แต่ถ้ามันตั้งอยู่มันจะกลวงตรงกลาง และนอกจากว่าคุณจะเอาไม้มาพาดบนปากท่อคุณถึงจะนั่งอยู่บนนั้นได้...เมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรพาดอยู่บนปากท่อ แต่ชายตนนั้นนั่งได้ !!!




จากคุณ สุดารัตน์ ผู้ชมส่งมา
ที่มารายการไนตี้ช็อค

[ยูคุง]

 

[~POOMZA~]

ใครอยู่ในห้องพิเศษ?
สวัสดีคับผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมโดยตรงครับในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรีครับ มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.2546 ซึ่งตอนนั้นพี่ของผมประสบอุบัติเหตุรถชนครับ อาการก็หนักพอดูคับ ต้องเข้ารับการผ่าตัดหลายรอบกว่าอาการจะดีขึ้น ช่วงนั้นผมเลยต้องนอนเฝ้าพี่ผมเกือบทุกวันครับ คนที่ไปเฝ้าก็จะมีเพื่อนผมและพี่อีกคนครับ โดยส่วนใหญ่พวกผมจะเฝ้ากันตอนกลางคืนครับ เพราะเหมือนได้นอนแอร์ไปในตัวด้วยครับเลยอาสากันว่าจะเฝ้าช่วงดึกกัน ในวันที่เกิดเหตุเพื่อนผมและพี่อีกคนชวนกันไปหาของกินกันข้างนอก จึงเหลือผมอยู่กับพี่ที่ป่วย ตอนที่เกิดเหตุเป็นเวลาประมาณซัก สองทุ่มกว่าถึงสามทุ่มกว่า ระหว่างพี่ผมที่ป่วยก็ดูทีวีอยู่ ส่วนผมว่าจะออกไปรับลมที่ระเบียงซักหน่อย เพราะว่าโรงพยาบาลมันอยู่ติดทะเลครับ ลมมันเย็นดี ผมก็ออกไปที่ระเบียง ระหว่างนั้นผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยดูวิวไปพลางๆ และด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผม ผมเลยชะเง้อคอไปดูห้องข้างๆ ห้องที่ติดกันซึ่งเป็นห้องพิเศษที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและอยู่ติดทะเลที่สุด( ซี่งวิวจะสวยมากถ้ามองจากห้องพิเศษนี้) ผมเห็นไฟมันเปิดอยู่เลยอยากดูชัดๆว่าห้องมันใหญ่และสวยขนาดไหน ทันใดนั้นผมก็เห็นว่ามีคนป่วยพักอยู่ในห้องนี้ครับ เพราะผมเห็นเขากำลังนอนดูทีวีอยู่ ซึ่งผมจำได้แม่นเลยครับว่าเขาใส่ชุดคนไข้และกำลังดูละครของช่อง 7 อยู่ เพราะผมเห็นโลโก้ 3 ห่วง ของช่อง 7ในทีวีได้ชัดเจนมากครับ และทันใดนั้นผมก็ต้องตกใจถึงกับหันหน้ากับออกมาจากห้องนั้นทันทีครับ เพราะว่าคนใข้คนนั้นหันมามองผม ด้วยความที่กลัวเขาจะว่าเอาว่ามาแอบดูอะไร ผมเลยต้องรีบหลบหน้าหนีทันทีครับ หลังจากนั้นผมก็กลับเข้ามาที่ห้องครับ และก็มานั่งดูละครช่อง 7 ระหว่างที่ดูไปผมก็คุยกับพี่ผมที่ป่วยไปพลาง และผมก็บอกกับพี่ผมว่าเมื่อสักครู่ แอบไปดูห้องข้างๆมา เห็นมีคนนอนอยู่เลยหันหน้ากับมา ทันทีนั้นพี่ผมก็บอกว่า อ่าวมีคนนอนห้องพิเศษด้วยเหรอ มันไม่มีไม่ใช่เหรอ (พี่ผมจะรู้ครับเพราะว่าตอนที่เข้ามาใหม่ๆ ตอนแรกพี่ผมก็จะขอพักที่ห้องนั้น แต่พอดีทางโรงพยาบาลบอกว่ายังไม่สามารถพักได้เลยต้องมาพักห้องนี้แทน) ผมก็บอกว่า อ่าวก็เมื่อกี้ยังเห็นเขามองมาเลย ระหว่างนั้นพี่อีกคนกับเพื่อนผมก็กลับมาพอดี ผมเลยเล่าเรื่องให้เขาทั้งสองฟัง พอดีช่วงนั้นพยาบาลเข้ามาเช็ดตัวพี่ผมพอดี เพื่อนผมจึงเล่าเรื่องดังกล่าวให้พยาบาลฟัง ทันใดนั้นผมก็ต้องถึงกับตกใจเป็นอย่างมากครับ เมื่อพยาบาลบอกว่าห้องพิเศษปิดปรับปรุงอยู่ ไม่ได้ให้คนใข้เข้าพักมา 3 เดือนแล้ว ซึ่งผมก็แย้งกับทันทีเลยว่าผมเห็นมากับตาครับ ผมยังจำโลโก้ 7 สีได้ชัดเจนถนัดตากับสายตาที่เขาหันมามองผม พยาบาลได้ยินที่ผมเล่าจึงบอกว่าถ้าไม่เชื่อก็มาดูว่าห้องยังล๊อคกุญแจอยู่เลย แล้วเมื่อผมไปดูก็ปรากฏว่าห้องล๊อคจริงๆคับ ถึงยังไงก็ตามผมก็ยังยืนยันกับพยาบาลอยู่ครับว่าผมเห็นจริงๆ พยาบาลจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องพิเศษและให้ผมเข้าไปดู ทันทีประตูเปิดออกก็จะเห็นว่าไฟปิดหมดทุกดวง ซึ่งต่างจากที่ผมเห็นเมื่อสักครู่ว่าไฟมันเปิด ผมขนลุกทันที และที่สำคัญผมยังโดนพยาบาลต่อว่าอีก ว่าอยากมาหลอกให้พี่กลัวนะ อย่าเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้ไหม ห้องนี้เขาไม่ให้พักมา 3 เดือนแล้ว ผมได้ยินดังนั้นผมก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมากเพราะผมยังจำภาพที่ผมเห็นได้แม่น ไม่รู้ผมจะหลอกไปเพื่ออะไร โลโก้ 7 สี เห็นจ่ะๆกับสีหน้าที่หันมามองผม และผมสงสัยจริงๆว่าใครกันแน่ที่ในห้องพิเศษ ไม่มีใครบอกผมได้แม้กระทั่งพยาบาล เรื่องที่ผมจะเล่าก็มีเท่านี้ละครับ เป็นประสบการณ์ตรงที่เจอมากับตัวเอง




จากคุณ นิว

[~POOMZA~]

ตัวตายตัวแทน
สวัสดีค่ะ พี่ ๆ ทีมงานทุกคน น้องชื่อต้าค่ะ อยู่ที่สมุทรสาคร วันนี้ต้ามี เรื่องหนึ่งจะมาเล่านสู่กันฟังค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับต้าเมื่อวันที่ 24 พ.ย 2547 ค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า ต้าเป็นนักเรียนเอกชนโรงเรียนหนึ่งใน จ. นครปฐม ค่ะ ต้ามีเพื่อนอยู่ 2 คนเป็นผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน ทั้งคู่เขา เป็นแฟนกัน ก่อนวันเกิดเหตุนั้นต้าได้ไปทำการเเสดงที่พระปฐมเจดีไปกับเพื่อน ทั้งสองคนและก็มี รู่นน้องอีกคนหนึ่ง ในคืนนั้น เพื่อนชายของต้าเขาบอกว่า เขา เป็นอะไรไม่รู้อยากที่จะขึ้นไปไหว้พระบนองค์พระปฐมเจดี แต่เพื่อนหญิงของต้าที่ เป็นแฟนเขาบอกว่าพรุ้งนี้เเล้วกันเพราะพรุ้งนี้ก็มาอีก แต่พอเดิน ๆ ไป อยู่ ๆ สร้อยคอที่แขวงพระของเพื่อนชายต้าก็ขาดโดยไร้สาเหตุ แต่วันนี้นต้ารู้สึกง่วง นอนก็เลยขอตัวกลับบ้านพร้อมกับรุ่นน้องอีกคนหนึ่ง ปล่อยให้ทั้งคู่เดินเที่ยวต่อ แต่วันนี้นต้าเป็นอะไรไม่ทราบคือแบบว่ามันอยากจะโทรหาเพื่อนชายของต้ามาก เหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ดีสักอย่าง แต่ต้าก็หยิบโทรศัพท์หลายครั้งแต่ก็ไม่โทร ด้วยความเหนื่อยต้าก็เลยอาบน้ำนอน พอเช้าขึ้นมานั้น ความรู้สึกกังวลนั้นก็ยัง ไม่หายไปต้าก็ยังอยากจะโทรหาเพื่อนชายและบอกว่าให้ไปโรงเรียนเช้า ๆ หน่อย แต่ ต้าโทรไปก็โทรไม่ติด ต้าก็เลยตัดสินใจไปเรียนพร้อมกับเพื่อนรู่นน้องอีกคนหนึ่ง พอถึงโรงเรียน ต้าก็จะนั้งรถเข้าโรงเรียนค่ะ เพราะทางเข้ากับตัวโรงเรียนไกล กันมาก แต่พอถึงโรงเรียนได้ไม่เท่าไรค่ะ เพื่อนของต้าโทรเข้ามาบอกว่าเพื่อนต้า ทั้งสองคนถูกรถชน ด้วยความตกใจต้าออกไปดูอาการเพื่อนทั้งสองของต้า ปรากฎว่า เพื่อนชายของต้าตายค่าที่ค่ะ ด้วยอาการก้านสมองหัก กระดูกหักทั้งตัวค่ะ แต่ ที่น่าแปลกทีสุดก็คือว่า วันนี้เป็นวันสถาปนาลูกเสือของโรงเรียนต้าค่ะ และที่ สำคัญ ก็คือว่า ตรงนั้น ทุกปีจะมีเด็กในโรงเรียนตายทุกปี และตายด้วย อุบัติเหตุเหมือนกันทุกคน และที่น่าแปลกไปกว่านั้น ก็คือ ตายในชุดลูกเสือ เหมือนกันด้วยค่ะ แต่ก่อนที่เพื่อนต้าคนนี้จะตาย ก็เหมือนมีลางบอกไว้ก่อนแล้ว ด้วยค่ะ เรื่องของต้าก็มีแค่นี้แหละค่ะ

[~POOMZA~]

เสียงเคาะปริศนา
สวัสดีค่ะ เรื่องที่ 2 ที่จะเล่านี้เจอมากับตัวเองเมื่อต้นปี 2548 ตอนนั้นไปทำงานรับเหมาค่ะ ก็ต้องไปทำงานในโรงงานผลิตชื่อดังแห่งหนึ่งย่านปทุมธานี ซึ่งฝั่งหนึ่งของโรงงานนี้ติดกับหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ก็จะมีบ้านเรียงรายติดกับรั้วโรงงาน ซึ่งออฟฟิศชั่วคราวของดิฉันก็จะเป็นเหมือนตู้คอนเทนเนอร์(น่าจะเคยเห็นนะคะ)แล้วก็ิติดแอร์ มีหน้าต่างเล็กๆ ส่วนห้องน้ำก็อยู่ด้านนอกข้างๆออฟฟิศ ออฟฟิศนี้ก็อยู่ห่างจากกำแพงหมู่บ้านนั้นเพียง 2-3 เมตร ส่วนไซท์งานห่างออกไปอีกฝั่งหนึ่ง ตรงกลางมีสนามฟุตบอลคั่นค่ะ ที่ต้องตั้งออฟฟิศห่างๆเพราะไซท์งานมีวัตถุไวไฟซึ่งอันตรายจึงไม่อยากให้มีคนและรถพลุกพล่าน ตรงนั้นจึงให้มีแต่คนงานเท่านั้น ส่วนใหญ่เราก็จะทำงานกันกลางคืนค่ะเพราะคนในโรงงานจะน้อย ทำงานสะดวกกว่า เย็นวันหนึ่งดิฉันก็อยู่ในออฟฟิศซึ่งก็ตรงกับบ้านหลังหนึ่งพอดี ก็มองผ่านหน้าต่างออกไปสังเกตว่ามีต้นไม้ใบหญ้าเยอะ มีไม้เลื้อยไปตามตัวบ้านและหน้าต่าง คิดว่าเป็นบ้านร้างค่ะ แต่ตัวบ้านก็ยังไม่เก่าเท่าไร ส่วนบ้่านหลังอื่นๆก็มีคนอยู่อาศัยปกติค่ะ ตอนนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ยืนมองบ้านหลังนี้อยู่นานประมาณ 10 นาทีค่ะ ผ่านไปจนเวลาค่ำ ดิฉันก็กลับเข้ามานั่งรอในออฟฟิศอีกครั้ง ไม่มีอะไรทำเลยนั่งเล่นเกมในมือถืิอฆ่าเวลาโดยหันหลังพิงผนัง ส่วนหน้าต่างก็จะอยู่ตรงหัวของดิฉันพอดี สักพักก็มีเสียงเคาะหน้าต่าง ก๊อกๆๆ ดิฉันก็หันไป แต่ด้วยความมืดก็มองไม่เห็นด้านนอกค่ะ มันก็จะเหมือนกระจกสะท้อนกลับจึงเห็นตัวเองและภายในออฟฟิศซึ่งเปิดไฟสว่างอยู่ ดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไรก็หันกลับมานั่งเล่นเกมต่อ อีกแป๊บนึงก็มีเสียงเคาะที่หน้าต่างอีก ก๊อกๆๆ เหมือนเดิม ตอนนี้หันไปนิดนึงค่ะแต่ไม่ได้หันไปมองเต็มๆเหมือนครั้งแรกเพราะนึกขึ้นได้ว่าทีมงานคงมาแกล้ง เพราะการจะมาเคาะหน้าต่างได้ต้องเดินออ้มมาด้านหลังค่ะ ฝั่งตรงข้ามหน้าต่างจะเป็นประตูซึ่งเข้าสะดวกอยู่แล้ว ดิฉันก็เลยไปเปิดประตูมองหาว่าใครมาแกล้ง ก็ออกมาเจอคนงานยืนหน้าห้องน้ำอยู่ 1 คนและอีกคนกำลังเข้าห้องน้ำค่ะ แต่คนงานพวกนี้ไม่กล้าเล่นหัวกับดิฉันแน่นอนแล้วอีกอย่างเขาไม่มีทางวิ่งจากหน้าต่างไปยังห้องน้ำได้ทันก่อนที่ดิฉันจะเปิดประตู ดิฉันก็เลยมองหาคนอื่นๆรอบๆก็ไม่พบใคร ก็สำรวจว่าจะมีกิ่งไม้หรืออะไรบางอย่างที่อาจกระทบหน้าต่างให้เกิดเสียงได้ไหม มองดูก็ไม่มีอะไรเลยค่ะ แล้วตอนนี้ก็นึกถึงบ้านหลังนั้นขึ้นมาทำให้เริ่มใจไม่ดีแล้วค่ะ แต่ก็ยังปลอบตัวเองว่าคงบังเอิญแล้วก็กลับเข้าไปนั่งในออฟฟิศเหมือนเดิม แป๊บเดียวค่ะก็มีเสียงเคาะหน้าต่างอีก ก๊อกๆๆ เป็นครั้งที่ 3 ดิฉันก็อยู่ไม่ได้เลยค่ะเลยหนีเข้าไปในไซท์งานเพราะทุกคนอยู่ที่นั่นหมดค่ะ ตอนนั้นขนลุกซู่เลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกใครที่นั่น พอรุ่งขึ้นดิฉันก็รีบไปสำรวจหน้าต่างออฟฟิศแต่เช้าเลยค่ะ มาดูตอนกลางวันจะได้เห็นชัดๆว่าเสียงเกิดจากอะไรเพราะปลอบใจตัวเองว่าออกมามองตอนกลางคืนเราอาจมองไม่เห็นที่มาของเสียงก็ได้ แล้วปรากฎว่าก็ไม่มีอะไรที่จะมาทำให้เกิดเสียงได้เหมือนเดิมค่ะ ตอนนั้นเสียวสันหลังวาบเลยค่ะ แต่ก็คิดถึงบ้านหลังนั้นว่าอาจจะมีใครจากบ้านหลังนั้นมาทักทายเราก็ได้ดิฉันก็เลยระลึกในใจค่ะว่าดิฉันรับทราบแล้วค่ะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เคยมีอะไรแปลกๆอีกเลยค่ะ

[~POOMZA~]

ผีที่โรงแรมชะอำ
ครับผมมีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ที่ผมไปเที่ยวฟังแล้วอาจเหมือนเรื่องแต่งแต่มันคือเรื่องจริง

วันศุกร์ที่ 3 มีนาคม ศ.ศ.2000หรื พ.ศ.2543 ผมได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่ชะอำ ในช่วงปิดเทอม ป.6 ผมและเพื่อนๆได้นัดกันไปโดยบอกพ่อแม่ว่า"พ่อแม่เพื่อนเขาพาไปเที่ยวเดี๋ยววันอาทิตย์จะกลับตอนบ่ายๆ"

พอผมถึงที่นั้นก็ด้วยตามภาษาเด็กก็ต้องวิ่งไปหาทะเลอย่างแรกผมเล่นน้ำกับเพื่อนประมาณ6-7คนพอถึงบ่ายพวกผมก็ไดเข้าไปอาบน้ำที่โรงแรมที่หนึ่งตอนนี้ผมก็จำไม่ได้แล้วด้วยรู้แต่ว่าเป็นโรงแรม2ดาวเก่าแก่และดูโทรมมาก อันเนื่องมาจากพ่อแม่ของปอคนที่เป็นเจ้ามือนั้นมีงบประมาณไม่ค่อยมากเราจึงไม่กล้าที่จะเข้าโรงแรมที่มันหรูมากนัก

ในช่วงที่ผมนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ผมรู้สึกว่าเหมือนมีใครมองผมตลอดเวลาทั้งๆที่ในห้องนั้นมีตัวผมอยู่คนเดียวห้องที่ผมกับหนึ่งเพื่อนที่รวมเดินทางมาด้วยอยู่ชั้น2จำได้ว่าห้อง204นี้แหละ พอผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยผมก็ลงมากินอาหารเย็นริมชายหาดกัน"หนึ่ง ตั้งแต่เรามาที่โรงแรมนี้เรารู้สึกแปลกๆว่ะ"ผมพูดกับหนึ่งในขณะที่มือมันก็ยังถือจานอาหารรวมถึงอาหารที่ปากมันอีกด้วย"อืมอ้าอ็อู้อึกเหอือนอัน"มันพูดในขณะที่อาหารเปฃต็มปากเต็มคำ แต่ผมก็ฟังมาเป็นศัพท์จับมากระเดียนว่า"อืมข้าก็รู้สึกเหมือนกัน" พอตกประมาณ3ทุ่มกว่าพวกผมก็ไปที่ห้องของตนเพื่อไปพักผ่อนด้วยความเหน็ดเหนื่อยผมจึงเผลอหลับไปในขณะที่นอนนั้นผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนจับแขนข้างซ้ายของผม ตอนแรกผมก็นึกในใจว่าคงเป็นมือของหนึ่งมั่งผมจึงทำเป็นไม่สนใจแต่เช้าวันต่อมาหนึ่งบอกผมว่า"กั้ง แกเอาขามาพลาดที่ท้องข้าทำไมว่ะ""เฮ้ยเปล่าข้าไม่ได้ทำ แล้วแกทำไมต้องจับมือข้าตอนกลางคืนด้วยว่ะ"ผมพูด"เปล่าน่ะเว้ย"พอทะเลาะกันสักพักก็รู้สึกว่าต่างคนต่างก็ไม่โกหกหรอกเพราะเราซี้กันมานานคืนนั้นผมได้เอาหมอนข้างกั้นกลางไว้กันเพื่อว่าจะเอามือเอาเท้ามาพลาดกันอีกแต่ในขณะที่ผมนอนนั้นตอนประมาณต๊2ผมได้ยินเสีลงอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำข้างๆผมก็คิดใจใจว่า"หนึ่งมันจะขยันมาอาบน้ำอะไรเอาตอนนี้ว่ะ"แต่พอผมมองที่ข้างหนึ่งยังนอนอยู่ข้างๆผมแล้วใครล่ะที่อยู่ในห้องน้ำผมพยายามใช้ห่งตามองไปที่ห้องน้ำตอนนั้นห้องน้ำยังเปิดไฟอยู่ผมก็เห็นเงาจากอีกที่กหนึ่งไปอีกที่หนึ่งผมรีบหันหน้ากลับและพยายามข่มตานอนจนเช้าผมขอกลับก่อนใครเพื่อนอันเนื่องมาจากความที่ผมเจอดีเข้าเมื่อคืนจึงไม่อย่างอยู่ต่อเช้าวันอาทิตย์ หนึ่งได้โทรมาหาผมและบอกว่ามันก็เจอดีเข้าแล้วเหมือนกันในขณะที่มันกำลังเก็บของะกลับบ้านนั้นมันได้ยินเสียงร้องไห้มาจากใต้เตียงมันจึงรีบวิ่งหนีออกไป

ตัวผมมาทราบตอนหลังว่าห้องนั้นเคยมาเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกผมตายในห้องนั้นส่วนสาเหตุการตายนั้นมาจากเด็กผู้ชายคนนั้นลื่นหัวฟัดกับน้ำในอ่างทำให้ตัวเด็กหมดสติลงไปในอ่างและจมน้ำตายในที่สุด




จากคุณ วรกร จ.กาญจนบุรี ผู้ชมส่งมา

[1300 ก็แค่นั้น]

เค้ากลัวจังเลย ผีกระชากหัว (คงเจ็บน่าดู)