!!==CHONBURI HORROR ZONE==!!

[ผู้ชายไร้ตัวตน]

 

[~POOMZA~]

 
UP หน่อยและกัน กระทู้ หลอนๆ (ใครมีเรื่องดี ใครมีเรื่องเด็ด ส่งมาที่ กระทู้ได้เลย )

[~POOMZA~]

เรื่องเล่าสยองขวัญ ผีเช่าบ้าน

 

    เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับตัวผมเอง เมื่อประมาณปี 2533 ผมได้เดินทางไปปฏิบัติงาน ณ อ.บึงกาฬ จ.หนองคาย ซึ่งเป็นการเดินทางออกจากบ้านครั้งแรก ก่อนไปผมได้ให้พนักงานที่นั้นหาบ้านเช่าให้ เมื่อผมเดินทางไปถึงเจ้าของบ้านบอกว่าบ้านยังไม่ได้ทำความสะอาด ต้องทำเอง พวกผม 3 คนก็ตกลงกันว่ารับผิดชอบคนละห้อง เมื่อผมเลือกห้องที่ต้องการได้แล้ว ก็เปิดประตูเข้าไปทำความสะอาด ภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ธูปที่ปักอยู่เต็มห้อง คราบน้ำตาเทียน รวมไปถึงร่องรอยที่ปรากฎอยูในห้องทำให้ผมขนลุกซู่เลยทีเดียว แต่ด้วยความที่เราจำเป็นต้องอยู่ทำให้ผมไม่ได้คิดอะไร ทำความสะอาด ปัดกวาด ก่อนนอนผมก็กราบพระเป็นประจำทุกวันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ด้วยความคะนอกทำให้ผมไม่รู้สึกอะไร แล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นกับผมจนได้ ครึ่งหลับครึ่งตื่นเหมือนมีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวเนื้อดำแดง เปิดประตูห้องผมเข้ามาทั้ง ๆ ที่ผมล๊อคประตูเรียบร้อยก่อนนอน แล้วพูดด้วยเสียงดังกังวาลว่า ฝากดูแลบ้านด้วยต้นไม้ที่อยู่หน้าบ้านน้ำแห้งขอดแล้ว เติมน้ำด้วย ผมสะดุ้งตื่นแน่นอนผมรีบออกไปดูต้นไม้ ผมแทบเป็นลม ต้นไม้นั้นน้ำแห้งขอดจริงอย่างที่บอก ผมเล่าให้พี่ข้างห้องฟัง ก็ต้องแปลกใจอีกครั้งหนึ่งเมื่อพี่เขาบอกว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงเหมือนคนเดินลากโซ่หรืออะไรหนัก ๆ เสียงดังครืด ๆ ๆ แล้วก็มาหยุดที่หน้าห้องผม แล้วเสียงก็หายไป สักพักได้ยินเหมือนเสียงเดินออกจากห้องผมไปด้านหลังบ้านที่เป็นห้องเก็บของ ผมสอบถามจากชาวบ้านข้างเคียงได้ความว่า บ้านหลังนี้เดิมเจ้าของเป็นตำรวจเมื่อท่านเสียชีวิต ได้นำศพฝังหรือเผาไม่ทราบได้ในบริเวณสวนข้าง ๆ บ้าน ซึ่งห้องที่ท่านอยู่คือห้องผมและสวนก็อยู่ด้านข้างกับห้องพักของผม ผมรีบตื่นเช้าไปทำบุญที่วัดเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ท่าน เรื่องนี้อยากบอกว่าก่อนที่เราจะเข้าไปอยู่ในห้องพัก ควรสืบประวัติของห้องให้ดีก่อนที่คุณจะเจอกับสิ่งที่ผมได้เจอ

เรื่องนี้น่ากลัวดีครับ ที่มา : ghost2you.com

[~POOMZA~]

เมื่อคืนนี้...นั่งทำงานจนดึก เวลาล่วงเลยไปจนเกือบตี 3 ถึงได้เข้านอน

นึกไว้ว่า พรุ่งนี้จะตื่นเช้าหน่อย เพราะว่าจะแวะไปเอาฟิล์มก่อน

*
*
*

เสียงนก ปลุกให้ฉันตื่น...ยกหัวขึ้นมาดูนาฬิกา อ้าว เพิ่ง 7 โมงเช้า
นอนต่อดีกว่า

...รู้สึกตัวอีกครั้ง 7โมง45 อื้ม อีกนิด ถ้าแบ่งเวลาดี ดี วันนี้ต้องทำทุกอย่างทันน่า
ยังไงก็ทัน...

*
*
*

รู้สึกตัวอีกที เอ ใครมากันเต็มห้อง อ๋อ...เจ้าหวาปิง กับหวาหลินนี่เอง
พ่อกับแม่มันไปไหนนะ หวาหลิน มาชวนให้ไปเล่นด้วยกัน
...น้าจะรีบอะ เล่นด้วยไม่ได้แน่ๆ

อะไรอยู่มุมห้องน่ะ

เจ้าแสบนี่ ไปหาอะไรแปลกๆมาเล่นอีกนะ หูย เหมือนปะการังสวยงาม
เอ๊ะ ใช่ป่าวหว่า สวยดี เหมือนดอกไม้ทะเล ดาวขนนก เอ๊ะ ไปเอามาจากไหนฟะ

ดูหน่อยนะ

...เฮ้ย...เหมือนมีชีวิตเลย

อ้าว

ยังมีชีวิตอยู่นี่หว่า (รึเรายังง่วงฟะ)

ค่อยค่อย คลี่ ออกมาดู ดีกว่า

แตะหน่อย

เย้ย ... ดึ๋งๆ


เฮ้ยๆ...ไรอะ เอาไปในห้องน้ำดีก่า

ฉันเกี่ยวถุงวิ่งไปในห้องน้ำ

มันเริ่มกระดุก กระดิกมากขึ้น

มากขึ้น... เห้ย

**


ถุงมันขยายขึ้น ขยายขึ้นทุกที ไม่ไหวแล้วเฟ้ย เขวี้ยงทิ้งดีกว่า...



ปัง...เสียงถุงแตก



ฉันค่อยๆโผล่หัวเข้าไปดู นี่มันตัวบ้าอะไรเนี่ย หน้าตาเหมือนปลาปักเป้า กลมดิก มีหนาม
เหมือนปลาปักเป้า ตอนป้องกันตัว อะไรฟะ น่าเกลียดชิบ...มีเมือกๆด้วย

โดยที่ไม่ทันตั้งตัว

หลานตัวเล็กวิ่งมาจากไหนไม่รู้ กระโจนเข้าไปหามัน เหมือนถูกแรงดึงดูดให้วิ่งเข้าไป แล้วก็


ปัง...โอ้ยยยยย


ฉันโดนเศษหนามที่กระเด็นมาจากมันเฉี่ยว เลือดไหลเป็นทาง เฮ้ย ...ย หลานล่ะ


ค่อยๆมองเข้าไปในห้องน้ำ ทุกสิ่งทุกอย่างเลอะเทอะไปด้วย เศษเลือดและเนื้อ

*
*
*

น้ำตาเริ่มเอ่อ หวาหลินหายไป ไปไหน หายไปพร้อมกับ "มัน"



นี่มันบ้าอะไรเนี่ย...


ฝันรึป่าว...ตื่นสิ เฮ้ย ตื่น โอ้ย เจ็บบบบบ ฉันลงทุนหยิกตัวเอง
ตื่นแล้ว แล้วเกิดบ้าอะไรขึ้นมาละเนี่ย

หมุนซ้าย หมุนขวา...ทุกอย่างคงสภาพเดิม

หวานหลินหายไปไหน...


ไม่ได้แล้ว เจ้าตัวเล็กอีกคนยังอยู่ ไม่ปลอดภัยแน่ ว่าแล้วก็วิ่งๆๆ
ไปหาเจ้าปิง รอบบ้าน ปิง ปิง อยู่ไหนนะ

วิ่ง... หา... ค้น... รื้อ ปิง


เหนื่อย หมดแรง ...ท้อ นี่มันอะไร น่ากลัวชิบเป๋ง


น้าขา....เห้ยเสียงหวาหลินนี่หว่า ยังไม่ตายนี่ ฉันหันไปเจอหน้าหลานด้วยความดีใจ

แต่...

*
*
*

ตามเนื้อตัวหวาหลินมีรอย แดงๆ พาดเป็นจ้ำๆ เลือดยังซิบๆ อยู่ตามที่ฉันเห็น
เจ็บมั้ยคะ...ไม่เจ็บค่ะ หวาหลินไม่เจ็บแล้วค่ะ

ได้ไงอะ...โอ้ย มึน

ซักพักได้ยินเสียง แอ๊...เสียงเจ้าปิงนี่นา โอ้ย ยย ดีจัง หวาปิงยังอยู่ครบ 32

เจ้าปิงคลานเข้ามา ฉันวิ่งไปกอดด้วยความดีใจ...โอ๊ยยยย

อะไรอีกล่ะคราวนี้ ฉันดันตัวเจ้าปิงออกมา เฮ้ย

เอ้ย...ยยย


ตามตัวเจ้าปิง เต็มไปด้วยหนาม หนามปั๊กเป้านี่หว่า หนามเล็กๆ เต็มไปหมด

เด็กทั้งคู่ มองหน้าฉัน แล้ว ยิ้ม...

อมยิ้มเล็กๆ

แต่เป็นยิ้มที่ทำให้ฉัน รู้สึกสยอง....เข้าไปถึงขั้ว...


เหนื่อยว้อย...ไม่หนีแล้ว เป็นไงเป็นกัน...


ฉันต่อสู้กับความเหนื่อยอีกพักใหญ่


นาฬิกาตีบอกเวลา 8.30 พอดี เฮ้ยยยย ฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้เลยอะ เวลาไม่ถึงชั่วโมง
ฟุ้งซ่านอะไรฟะ แต่ฉันก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ นอนกลางคืนไม่เคยฝันไม่ดี แต่ถ้าตื่นแล้ว
แอบหลับไปอีก จะฟุ้งซ่านเอาหลายอย่างมาประกอบกัน...

1.เมื่อคืนไปหาหมอ เล่นกับเจ้าหวาหลินและหวาปิงแป๊ปนึง
2.เมื่อคืนก่อน นั่งดู Men in Black 1 มีแต่สัตว์ประหลาด แหยะๆ ฮาๆ
3.ดูทีวี พอดี หนังเรื่อง SAW III กำลังโปรโมตพอดี
3.เมื่อวานผ่านจอโทรทัศน์ใครไม่รู้ เห็นเรื่องดำน้ำ แล้วก็คุยกับน้องก๊วนที่เคยไปทำน้ำด้วยกัน
...เลยคิดถึงเรื่องใต้ทะเล สวยๆ
4.เหนื่อยมาหลายวัน (แล้วต้องเหนื่อยในฝันอีกหรอฟะ)

ไม่เอาแล้ว ทีหลัง ถ้าตื่นแล้วคงต้องตื่นเลย ห้ามแอบงีบอีกไม่งั้น ประสาทเสีย เป็นส่วนหนึ่งของ
ตัวละครในความฝันก่อนตื่นของตัวเองอีกแน่...ไม่ไหวๆ ไปดีกว่า

...หนีไปเหนือซัก 4-5 วัน แล้วเจอกันนะ หึหึหึ

[ลุงหนวด-(ZC72S)]

 

[~POOMZA~]

เนื้อหามีตั้งแต่หน้าแรกนะครับ ลองอ่านกันดู
ทีแรกว่าจะลงรายละเอียดแค่ในเขต ชลบุรี ไว้ไปเล่นๆกัน  ไปๆมาๆ เลยหาเรื่องเล่าต่างๆ+รูปภาพ มาให้ชมกัน
จัดเป็นกระทู้ สุนทรี แห่งความหลอนอีก 1 กระทู้ดีๆให้พี่น้องอ่านกัน คลายเครียด (หรือจะเครียดกว่าเดิมหว่า 555)

[~POOMZA~]

UP นิดนะครับ

[~POOMZA~]

เปรตหอนาฬิกา ( เคยคิดลอง แต่ไม่ก้า )

จาก มอชอ อีกแล้ว อันเนื่องจากเคยเป็นป่าช้าและลานประหารเก่ามาก่อน ทำให้เรื่องเล่าเรื่องผีทั้งเก่าและใหม่มีมากมาย เรื่องนี้อยู่ที่หอนาฬิกาใหญ่ ตรงสี่แยกจากประตูหลังมอ ตรงนั้นจะเป็นวงเวียนสี่แยก ฝั่งตะวันตกเฉียงใต้เป็นคณะวิศวะ ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้เป็นคณะศึกษา และโรงเรียนสาธิต ฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ เป็น หอ 4 ชาย และฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือเป็นหอ 6 หญิง เรื่องนี้เล่ากันว่า ตรงหอนาฬิกา กลางวงเวียน มีเปรต หากไปลองของ

อาจโดนดีได้
>>วิธีการลองดีคือ ตอนเที่ยงคืน ให้ไปขับรถวนทวนเข็มที่หอนาฬิกา สามรอบ
(ปกติวงเวียนจะให้รถขับวนตามเข็มนาฬิกา) เล่ากันว่า ผู้ที่ลองทำอย่างนั้นไม่เคยมีใครขับรถทวนเข็มนาฬิกาได้ครบสามรอบซักคน ผู้มีประสบการณ์เล่าว่าในขณะที่วนรถอยู่นั้น

จะรู้สึกได้ถึงลมที่เย็นผิดปกติ
>>แต่วนไปรอบสองก็ไม่เกิดอะไรขึ้น มาเกิดตอนที่จะครบรอบที่สาม
จู่ ๆ ก็มีเสาสองต้นมาตั้งขวางถนนอยู่ ทำให้ต้องหักรถหลบ รถล้มบ้างแฉลบบ้างไปตามๆกัน ใครอยากรู้ก็ลองดูอง

อีกกรณีหนึ่งมีข่าวอยู่บ่อย ๆ ว่านักศึกษาที่พักอยู่ในหอพักชาย 4 และหญิง 6 ฝั่งที่ติดกับหอนาฬิกา มักได้ยินเสียงแหลมๆเล็ก ดังมาจากทางหอนาฬิกา สอบถามแล้วคืนนั้น เด็กสาธิตไม่มีการทำกิจกรรมและคณะวิศวะไม่มีกิจกรรม หรือการก่อสร้างใดๆ และที่สำคัญบางห้องได้ยิน บางห้องไม่ได้ยินทั้งที่อยู่ติดกัน? เป็นเพียงเรื่องเล่า

[~POOMZA~]

เรื่องจาก ม.เกษตร-บางเขนบ้าง

เราเจอเองกับตัวเลย ช่วงทำ Project ปี 4 ต้องอยู่ Lab ดึกมาก ที่ตึกxx (ไม่ขอบอกนะเดี๋ยวรุ่นน้องกลัว) รุ่นพี่เคยเตือนไว้ว่าอย่าอยู่ตึกนี้ดึก เพราะเคยเจอเสียงลากเก้าอี้ตอนกลางคืน แต่เราไม่เชื่อ ช่วงเดือนมีนา Project ยังไม่เสร็จ มีอยู่วันหนึ่ง ต้องยู่ดึกเวลาประมาณ 4 ทุ่มึก ทั้งตึกมีเราอยู่คนเดียวได้ยินเสียงลากเก้าอี้ อยู่ชั้น 4 เราอยู่ชั้น 3 เสียงลากดังอยู่เหนือหัวเราเลย กลัวมาก แต่ต้องทน งั้นไม่จบ ครั้งที่ 2 บางอย่างในตึกนั้นเริ่มหยอกแรงขึ้น เวลา 4 ทุ่ม เหมือนเดิม เรากำลัง Serch Net อยู่ในห้องชั้น 2 มีเสียงเคาะกระจกหน้าต่างห้องซึ่งดังมาก เราวิ่งไปเปิด แล้วชะโงกดู ไม่มีใครเลย พอกลับไปนั่ง เสียงเคาะกระจกก็ดังอีก เราก็วิ่งไปดูอีก ไม่มีอะไรผิดปรกติ........ .ครั้งที่ 3 ที่ 4 ที่ 5 ....เรากลัวมาก แต่งานยังไม่เสร็จ......มันเคาะทุกๆ ครั้งที่เราเผลอ จนกระทั่งเที่ยงคืน งานเสร็จพอดี เผ่นจากตึกแทบไม่ทัน เดือนเมษา เจอแรงสุด ๆ เรางีบอยู่ในห้อง Lab บอกเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าถ้าจะกลับให้ปลุกด้วย เพื่อนเลว !! มันลืมเรา ปล่อยให้เราหลับอยู่ในตึกคนเดียว เวลา 3 ทุ่ม มีเสียงดังเหมือนใครเตะประตู เราตื่นมาเห็นผู้ชายกำลังวิ่งหนีลงไปทางบันได เราโมโหมากวิ่งตามมันลงไป แต่เอ๊ะ !! ไอ้บ้านี่ทำไมมันวิ่งลงบันไดไม่มีเสียงเลย? พอวิ่งถึงชั้น 1 .....มีแต่ความเงียบ ไม่มีใครเพราะตึกปิดแล้ว รู้เลยว่าเวลาขนหัวมันตั้งแล้วรู้สึกยังไง.......เผ่นตามระเบียบ จากนั้นเวลาเย็นเราจะเก็บของกลับทันที ไม่อยู่ดึกเด็ดขาด นี่คือรายการของคนเห็นผีในตึกนี้เท่าที่รวบรวมได้

รุ่นพี่ : ได้ยินเสียงลากเก้าอี้ตลอดคืนที่ทำ Lab เพื่อน : เสียงลากเก้าอี้ เสียงเรียกชื่อตัวเองจากด้านหลัง ยาม : เห็นเงาสีดำหายเข้าไปในลิฟต์ ชั้น 2 ได้ยินเสียงลากเก้าอี้อยู่ชั้นบน วิ่งไปดูไม่พบใคร ยัยนก : เดินไปเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ที่ชั้น 3 ตอน 4 ทุ่ม ยัยคนนี้ก็กระโดดกรี๊ดสุดเสียง......ที่แท้เป็นยาม (ยัยเซ่อ)

ปล. เราเรียนจบแล้วคิดถึงทุกๆคน ที่ตึกแห่งนั้น

เรื่องมีอยู่ว่ามีมีนักศึกษาหญิงในมหาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิต ผูกคอตายในห้องน้ำของตึกเรียนตึกหนึ่ง และหลายคืนแล้วที่มีคนได้ยินเสียงของนักศึกษาหญิงร้องไห้ หรือพบเห็นเธอเป็นประจำ โดยเฉพาะเห็นเธอในกระจก ในห้องน้ำนั้น จนกลายเป็นเรื่องเล่าของมหาลัย วันนึงมีนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 3-4 คน กำลังจะเดินกลับหอ หนึ่งในนักศึกษากลุ่มนั้นก็เกิดคึกคะนองอยากลอง แต่อีก 3คนไม่กล้า คนที่คะนองจึงเข้าไปในห้องน้ำนั้นคนเดียว โดยที่เพื่อนๆ รออยู่ข้างนอก นักศึกษาชายคนนั้นก็ทำเป็นเก่งตะโกนคุยกับเพื่อนข้างนอก " ... วันนี้ร้อนว่ะเนอะ... ? แล้วก็เอาน้ำล้างหน้า เสร็จแล้วก็ดูกระจก แล้วก็แต่งผมอยู่สักพัก แล้วก็เดินออกมาดูกระจกก็ไม่เห็นมีไรเลย ยังบอกว่า่ง " เรื่องเล่าก็เป็นแค่เรื่องหลอกเด็ก อากาศมันร้อน ku เลยล้างหน้าซะด้วยเลย..? ? !!! ? ? เฮ้ย mung เอาน้ำที่ไหนล้างหน้าวะ ห้องน้ำนี้ไม่มีคนใช้ เค้าเลยตัดน้ำไปนานแล้ว ไอ้กระจกตรงอ่างน้ำก็ด้วย มีคนเอาของเขวี้ยงกระจก มันแตกไปนานแล้ว...?

ผีในลิฟท์ ม.รังสิต เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณปี 38-39 มีนักศึกษา อยู่หอชาย(เก่า)ไปเที่ยวกลับมาตอนตี 2 ในลิฟท์ก็จะมีกระจกอยู่ 1 บาน พอเข้าไปในลิฟท์ (จากชั้น1) ก็เห็นมีผู้ชายคนนึงอยู่ในลิฟท์ก่อนแล้ว แล้วถามว่าจะไปชั้นไหน ก็บอกไปว่าชั้นเดียวกันนั่นแหละ (คือชั้น 9) แล้วนักศึกษาคนนี้ก็ยืนแกะสิวอยู่หน้ากระจก พอเหลือบไปมองผ่านกระจกไปก็เห็นผู้ชายที่มาด้วยยืนเฉยๆ แต่หัวหมุนไปหนึ่งรอบ แล้วหันมายิ้มให้ี่ วันรุ่งขึ้นเห็นเพื่อนบอกว่าคืนนั้นยามวุ่นวายกันน่าดู เพราะนักศึกษาชายคนนั้นต้องการย้ายข้าวของออกไปทันที กว่าจะขนของเสร็จก็เกือบเช้า

อ๊าย...เรื่องลิฟท์แดงของธรรมศาสตร์ นี่เรื่องเล่าขานเยอะมาก เมื่อครั้งตอนเหตุการณ์เดือนตุลาคน พวกทหารบุกเข้ามาภายในมหาวิทยาลัย แล้วพอลิฟท์ตัวนี้เปิด พวกมันก็กระหน่ำยิง คนในลิฟท์ซึ่งมีทั้งอาจารย์และนักศึกษาเสียชีวิตหมด เลือดสาดกระจายทั่วลิฟท์ เมื่อเหตุการณ์ผ่านพ้นไปแล้วนั้น มหาวิทยาลัยกลับคืนสู่สภาพเดิม มีการบูรณะทำความสะอาดกันทุกพื้นที่ ไม่ว่างเว้นแม้กระทั่งแต่ลิฟท์ตัวนั้น แต่ทีนี้ทำยังไงคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่ก็ลบไม่ออก เหมือนจะเป็นการประจานการกระทำอันบ้าเลือดและอยุติธรรม มหาวิทยาลัยจึงได้ทำการทาสีลิฟท์ให้เป็นสีแดง นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น จากนั้นก็มีเรื่องเล่าตามมาว่าื .......หลังจากที่ลิฟท์ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วนั้น ก็ได้มีการนำกลับมาใช้ตามปกติ แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่นักศึกษาหญิงคนนึงกำลังใช้บริการลิฟท์แดงตามลำพังอยู่นั้น เมื่อเธอมองไปที่กระจก กลับพบว่าไม่ได้มีเธออยู่เพียงลำพัง หากแต่มีผู้อื่นที่โดยสารอยู่ในลิฟท์ตัวนี้มากมาย และยังมีอีกหลายครั้งหลายคราที่เหล่านักศึกษา อาจารย์ หรือแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ต่างๆ ได้พบเจอกับอาถรรณ์ของลิฟท์แดงตัวนี้เข้า ทำให้มหาวิทยาลัยต้องเปลี่ยนตัวลิฟท์ใหม่ แต่ว่าประตูลิฟท์แดงที่ถูกถอดออก ไปตอนนี้ก็ยังตั้งอยู่ที่ชั้น 4 (มั้งถ้าจำไม่ผิด) ตึกคณะศิลปศาสตร์ มาจนถึงทุกวันนี้

[~POOMZA~]

เรื่องเล่าผี : เด็ก ป.4 ตายในห้องเรียน


เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อ อายุได้ 10 ขวบ (18 ปีที่แล้วค่ะ) ซึ่งตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นประถม 4 โรงเรียนประถมในตอนนั้นเป็นอาคารสองชั้น และห้องเรียนฉันก็อยู่ชั้น 2 ติดกับบันได จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันแรกของการเลื่อนชั้น พวกเราพากันจัดโต๊ะและทำความสะอาดห้อง จนกระทั่งได้เวลากลับบ้าน นักเรียนก็พากันทยอยกลับกัน แต่ฉันยังอยู่ช่วยคุณครูสองคนจัดห้องอนุบาลชั้นล่าง เมื่อเสร็จแล้วฉันก็จะกลับบ้านซึ่งตอนนั้นตะวันลับขอ บฟ้าไปแล้ว ในตัวอาคารค่อนข้างมืด ฉันวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าที่ห้อง ซึ่งครูก็ยืนคุยกันอยู่ที่ห้องอนุบาลด้านล่าง ฉันก็วิ่งขึ้นบันไดไป ทันใดนั้นก็เหลือบเห็นมีนักเรียนผู้หญิงเดินเข้าห้อง เรียน ป.4 ซึ่งเป็นห้องเรียนเดียวกับฉัน ซึ่งอยู่ห้องแรกติดบันได ฉันรู้สึกดีใจที่ยังมีเพื่อนเพราะชั้นสองเริ่มมืด เนื่องจากภารโรงยังไม่ได้เปิดไฟ ฉันจึงค่อยๆ ย่องขึ้นบันไดไปเพื่อที่จะแกล้งเพื่อนเพื่อให้ตกใจ เมื่อมาถึงประตูฉันก็รีบผลักประตูเสียงดังและกระโดดเ ข้าไป แต่ฉันแทบช็อคเมื่อไม่พบใครอยู่ในห้องเลย ห้องมืดมาก เพื่อให้แน่ใจฉันซึ่งก้มมองดูที่พื้นก็ไม่พบใคร เป็นไปไม่ได้ที่จะโดนแกล้งเนื่องจากอาคารชั้นสองสูงม าก หากกระโดดลงไปขาหักแน่และอาจเสียชีวิตได้ ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นทันใดนั้นประตูหน้าต่างซึ ่งปิดอยู่ตรงมุมห้องก็เปิดออกเสียงดังมากและเปิดแค่บ านเดียวเท่านั้น โดยในห้องไม่มีลมแม้แต่นิดเดียว ฉันตัวชาและก้าวขาไม่ออก ได้แต่จ้องไปที่มุมห้องนั้น ฉันหลับตาและท่อง นะโม ไม่รู้ว่านานแค่ไหน รู้อีกครั้งเมื่อขาเริ่มขยับได้ ฉันก็รีบวิ่งลงบันได ไปหาครูทันที แต่ปรากฎว่า ครูกลับบ้านไปหมดแล้ว ฉันรีบวิ่งจากโรงเรียนไปบ้านโดยไม่หันหลังไปมองเลย จนกระทั่งถึงบ้านแม่ตกใจมากที่เห็นฉันหน้าซีด ฉันจึงเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ปลอบฉันว่าไม่เป็นไร ตาฝาดและฉันคงเหนื่อยจากการจัดห้องทำให้เห็นภาพ แต่ไม่จบแค่นั้น คืนนั้นฉันฝันว่าเข้าไปอยู่ในห้องนั้นอีกครั้งและยืน ก้าวขาไม่ออกฉันมองไปที่มุมห้องนั้นเห็นเด็กผู้หญิงอ ายุประมาณ 10 ขวบ ผมสั้น ร่างกายผอมมากใส่ชุดนักเรียนเก่ามาก มีรอยปะเต็มไปหมด ยืนร้องไห้อยู่ บอกว่าหิวข้าว ทันใดนั้นฉันก็ได้กลิ่นเหม็นสาปแรงมาก จนทำให้ฉันรู้สึกอยากอาเจียน ฉันพยายามขยับขาวิ่งแต่ก้าวขาไม่ออก ฉันจึงก้มลงไปดูปรากฎว่าเด็กคนนั้นมาจับขาฉันไว้ และรู้สึกได้ว่ามือนั้นแห้งกร้าน ฉันกรีดร้องออกมาเสียงดังมาก จนกระทั่งมารู้ตัวเมื่อแม่มาเขย่าตัวฉันให้ตื่น ฉันรีบโผเข้ากอดแม่และร้องไห้ และอาเจียนออกมาเนื่องจากกลิ่นนั้นยังติดที่จมูกฉันอ ยู่ พ่อกับแม่ฉันตกใจมากจึงเอาพระมาห้อยคอและพาฉันสวดมนต ์และบอกว่าพรุ่งนี้จะไปทำบุญให้อย่ามารบกวนเลย จนกระทั่งเช้า แม่ก็ไม่ให้ฉันไปโรงเรียนจึงไปลาครูที่โรงเรียนและเล ่าให้ครูฟัง ครูตกใจมาก เนื่องจากเมื่อวานครูคิดว่าฉันกลับบ้านไปแล้วเพราะขึ ้นไปดูที่ห้องก็ไม่พบฉันครูจึงกลับบ้านไป ครูจึงเล่าให้แม่ฉันฟังว่า ห้องนั้นเคยมีเด็กผู้หญิงซึ่งมีรูปร่างเหมือนอย่างที ่ฉันฝัน เสียชีวิตในห้องป.4 จริง เนื่องจากขาดสารอาหาร เด็กคนนี้ครอบครัวอยากจนมาก มักจะขโมยข้าวเพื่อนกินและแอบเอาข้าวใส่กระเป๋าเสื้อ กลับบ้านเพื่อเอาไปให้แม่ที่บ้านจนกระทั่งวันหนึ่งก็ ได้เสียชีวิตตรงมุมห้อง เนื่องจากเป็นลม และในมือเธอก็ยังถือข้าวไว้กำหนึ่งแน่น

อีกวันถัดไปทางโรงเรียนจึงนิมนต์พระมาสวดทำบุญห้องเพ ื่อส่งวิญญาณของเด็กคนนั้นให้สู่สุขคติ ฉันและครอบครัวก็ไปทำบุญแผ่กุศลให้เด็กคนนั้นด้วย นับแต่นั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่ห้องนั้นอีกเลย จนกระทั่ง 7 วันผ่านไป มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเสียงดังจากมุมห้องว่า "เฮ้! ใครเอาข้าวขึ้นรามาทิ้งไว้ตรงซอกมุมห้องนี้ว่ะ" เพื่อนๆ ก็พากันวิ่งมาดู ซึ่งสิ่งที่เห็นคือข้าวซึ่งมีลักษณะถูกบีบแน่นตกอยู่ ตรงซอกเสามุมห้อง สภาพแห้งและดำมาก ซึ่งพากันเชื่อว่าเป็นข้าวที่อยู่ในกำมือของเด็กที่เ สียชีวิตคนนั้น และครูก็บอกว่าในวันเผาศพเด็กคนนั้นก็ยังกำข้าวอยู่ใ นมือไว้แน่นและก็ได้เผาไปพร้อมกับเธอ!!!!!!!!!

[~POOMZA~]

ผีเจดีย์ร้างที่บ้านวังสิงห์คำ

เมื่อปี พ.ศ.2488 ปลายสงครามโลกครั้งที่2 ผมรู้จักหมอผีชื่อดังผู้หนึ่ง อยู่บ้านเด่น อำเภอเมืองเชียงใหม่ ชื่ออาจารย์จันทร์ ผู้ขมังเวทย์ ทรงคุณวิชาไสยเวทย์สารพัด ได้เล่าให้ผมฟังถึงการที่เคยได้รับลายแทงบอกที่ซ่อนข ุมทรัพย์ฉบับหนึ่ง ซึ่งเป็นสมบัติของคนไทยในสมัยอยุธยา ที่เคยฝังไว้เมื่อคราวเสียกรุง ระบุถึงที่ซ่อนทรัพย์สินเงินทองที่ฝังไว้ไต้ฐานเจดีย ์ร้าง ที่หมู่บ้านวังสิงค์คำ ริมฝั่งแม่น้ำปิง ซึ่งเป็นบ้านคหบดีชาวคริสเตียนผู้หนึ่ง ภายในบริเวณบ้านซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ 4ไร่ มีเจดีย์ร้างเก่าแก่สูงประมาณ4เมตร และมีตึกสีแดงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ข้างหลังเจดีย์ สถานที่นี้เป็นวัดร้าง ไม่ค่อยมีใครกล้ามาอาศัยอยู่ เพราะลือกันว่า " ผีกั่น " !นมากๆ วันพระวันโกน จะมีเสียงร้องโหยหวนมากจากตึกอยู่เนืองๆ อยู่มาวันหนึ่ง อาจารย์จันทร์ ก็ชวนบริวารลูกศิษย์ไปลักขุดตามแผนที่ลายแทงในเวลาค่ อนดึก ก่อนไปก็ได้จัดการอุ่นเครื่องเลี้ยงฉลองด้วย แม่โขง เมื่อพรองไปแล้ว 1 ขวดกลม ขบวนนักขุดก็เริ่มดำเนินการขนหมูเห็ดเป็ดไก่ เครื่องเซ่นสังเวยใส่รถสามล้อ ถีบตรงไปที่เจดีย์ร้างดังกล่าว เมื่อถึงอาจารย์จันทร์ก็จุดธูปเทียนบอกกล่าวเจ้าที่เ จ้าทาง แล้วจอมขมังเวทย์หมอผีชื่อดังก็เริ่มร่ายเวทมนตร์สยบ ผี โดยไม่ลืมวนด้ายสายสิญจน์ล้อมรอบตัวทุกคน อาจารย์เล่าด้วยขวัญที่ยังระทึกอยู่ไม่หายว่า เวลาค่อนข้างดึกของคืนนั้นเยือกเย็นและวังเวงอย่างบอ กไม่ถูก ลมเย็นหอบหนึ่งกระโชกพัดมากระทบกายอย่างแรงจนแสงไฟจา กเทียนพิธีดับ เสียงหมาหอนเยือกเย็นแว่วรับกันเป็นทอดๆ ขณะนั้นเอง ใต้ฐานเจดีย์ ที่เขานั่งทับทำพิธีก็มีเสียงกึกๆ กักๆ ดังจากซ้ายไปขวา คล้ายเกิดการเคลื่อนย้ายสิ่งของหนักๆด้วยคนหลายคน เสียงบริกรรมเวทมนตร์ก็ละล่ำละลักดังกระชั้นถี่ ฉับพลันนั้นเอง อาจารย์จันทร์ก็กระชากดายลงอาคมปักไปตรงบริเวณเสียงท ี่ดังลั่นขึกๆ อยู่ใต้ดิน โดยปักล้อมรอบเอาไว้ทั้งสี่ทิศเพื่อสกัดกั้นผีเฝ้าขุ มทรัพย์มิให้ขนย้ายสิ่งของหลบหนี ทันใดนั้น บนยอดเจดีย์ก็มีเสียงร้องครวญครางราวกับได้รับความเจ ็บปวด อาจารย์รีบยกจอบหมายจะขุดบริเวณที่ใช้ดาบปักล้อมไว้ข ้างฐานเจดีย์ ขณะยกจอบเงี้อง่าจะขุด อาจารย์จันทร์ก็ล้มหงายหลังอย่างแรง เหมือนมีมือปีศาจมากระชาก พวกเขาก็แตกฮือวิ่งเผ่นกระเจิงออกนอกรั้วโดยไม่มีใคร สั่งใคร หมอผีเองก็เผ่นกระโจนตามกันออกมาชนิดตัวใครตัวมัน อาจารย์จันทร์เล่าว่า พวกเขาเป็นไข้หัวโกร๋นกันไปหลายวันโดยไม่ได้นัดหมายก ันเลย แล้วก็เข็ดไม่ยอมเป็นนักธรณีวิทยานอกระบบขุดสมบัติลา ยแทงกันอีก ถึงจะมีสมบัติมากมายแค่ไหนก็จะไม่ขอแตะต้องอีกชั่วชี วิต ข้อสังเกต ในบรรดานักขุดทั้งหลาย มีอยู่คนหนึ่งได้ขุดสมบัติจนร่ำรวย โดยสามารถตั้งโรงเลื่อยได้ แต่แล้วโรงเลื่อยก็ถูกไฟไหม้ไม่รู้สาเหตุ ครอบครัวได้รับความวิบัติต่างๆนาๆเป็นที่โจษขานกันใน เมืองเชียงใหม่มาจน

[~POOMZA~]

เล่นผีเหรียญ

มีคนเคยบอกวิธีในการเล่น
เริ่มแรกนะก็เขียน ก-ฮ 1-0 นะแล้วก็มีช่องเข้า ออก ด้วย
นำเหรียญมาวางไว้ที่ทางเข้า แล้วท่องนะ โม ตัส สะ วนไปทีละคน 3 รอบ
แล้วถามว่าเขาเข้ามาหรือยัง ถ้าเข้ามาแล้วอยากถามอะไรก็ถามไป
ถ้าอยากออก ก็ถามเขาว่าออกก่อนได้มั้ย ถ้าบอกว่าได้ก็ให้เหรียญเดินไปทางออก
แล้วรูดเหรียญออกจากกระดาษหลังจากนั้น เคาะโต๊ะ 3 ที
ปาไปที่อื่น (ห้ามปาใส่คนนะเดี๋ยวเขาจะเข้า)
จริงเท็จอย่างไร ไม่มีใครยืนยันได้ แต่คุณลองอ่านเรื่องข้างล่างนี้ก่อนสิ
ว่าคุณยังอยากจะเล่นผีเหรียญ อีกไหม ?

มีอยู่ครั้งหนึ่งเล่นกันเพื่อนที่บ้านร้างแห่งหนึ่งซ ึ่งเคยมีคนถูกฆ่าตาย
เล่นกับเพื่อน 5 คน ก้อมีเชิญวิญญานของคนที่ถูกฆ่าตายมาเข้าสิง
พวกเรารู้สึกว่ามีอะไรบ้างอย่างคอยมองอยู่ตลอดเวลา
แต่ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร ทุกคนพยายามบอกว่าไม่มีอะไร

แต่ว่าเมื่อเชิญวิญญานมาเข้าเค้าบอกว่าชื่อ ตูน ถูกฆ่าตายที่นี่ และไปไหนไม่ได้
พวกเราถามเขาทุกอย่าง มีทั้งตอบบ้างและไม่ตอบ จนดึก มีเพื่อนคนหนึ่งของเรา
เกิดทำมือหลุดจากเหรียญทำให้ ตูน โกรธมากเพราะจะทำให้เขา
ไปไหนไม่ได้จนกว่าแยมผู้ทำมือหลุดจะไปขอโทษ แต่แยมกลับไม่เชื่อ
เพราะไม่เชื่อมาแต่ต้นและตั้งใจทำมือหลุดอยู่แล้วด้ว ย
พวกเราเลยเลิกแต่ตูนไม่ได้บอกว่าจะมาเอาชีวิตพวกเราท ุกคน
พวกเราเลยเลิกโดนไม่ถามต่อเลย ทุกคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน
สา เพื่อนคนแรกที่เจอเขาเล่าว่าตอนกลับบ้านเจอผุ้หญิง
ขอความช่วยเหลือ สา จึงบอกให้แจ้งตำรวจเมื่อพานั่งรถ
ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเขาคือ ตูนและจะมาเอาชีวิตเขาคนแรก
แต่วันนั้นสาพกพระไปด้วยเลยไม่เป็นอะไรมาก

แยม เป็นรายที่2 เขาพบกับ ตูน ตรงๆเลยแล้วบอกว่าจะมาเอาชีวิต
วันนั้นเป็นวันหยุดจึงพากันไปหัวหินแต่ว่าทางเข้าบ้า นพักเปลี่ยวมาก
และเวลานั้นเป็นกลางคืนจะดูน่ากลัวมาก แยมไม่เชื่อคิดว่าเรามาหลอกเขา
แต่พอเอาเข้าจริงๆถึงกันเข่าอ่อนเลยใบหน้าของ ตูน เละมากมีกลิ่นเหม็นเน่า
อีก แยม เป็นคนขับรถเร็วและนั่งคนเดียว จึงทำให้พวกเราตามไม่ทัน
ตอนนั้นพวกเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่รู้ว่ามัน คงจะน่ากลัวมาก
จนทำให้แยมถึงกับเป็นบ้า แยมบอกเพียงคำเดียวว่า
"เราขอโทษต่อไปนี้จะไม่ลบลู่อีกแล้ว ขอโทษๆ"
และบอกว่ามันน่ากลัวไม่มีใครรู้ว่า ตูน จะมาเอาอะไรจากแยมบ้าง
แต่เขาก็ทำให้แยมตายทั้งเป็นแล้ว แต่เราคิดว่า ตูน คงไม่มาเอาชีวิตเราแล้ว
เพราะแยมคงขอโทษไปแล้ว ส่วน สา ก็คงเป็นดวงไม่ดีที่ไปพบกับ ตูน
หลังจากวันนั้นไม่มีใครกล้าเล่นผีเหรียญอีกเลย
และพยายามอยู่ห่างๆมันไว้แหล่ะจะดีที่สุด:

[~POOMZA~]

ผีมาทวงของคืน
ก่อนอื่นต้องบอกว่าเรื่องที่กำลังจะเล่านี้ เป็นเรื่องจริง 100% เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องสาวแท้ๆของเราเอง คือว่า เมื่อเดือนมกราที่ผ่านมาน่ะ น้องเราแต่งงาน.. และเพื่อนเจ้าบ่าวก้อซื้อสร้อยคอชาวเขามาให้เป็นของข วัญวันแต่งงาน น้องเราเล่าว่าตอนที่แกะของขวัญออกมาน่ะ ก้อยังไม่มีอะไร เพียงแต่ว่าพอคืนวันรุ่งขึ้น น้องเล่าว่าได้กลิ่นเหมือนอะไรเน่าๆ แต่น้องเราก้อคิดว่ากลิ่นดอกไม้ที่นำกลับมาจากโรงแรม ก้อเลยให้แฟนนำดอกไม้ไปทิ้ง แล้วน้องเราบอกว่าไม่รู้นึกยังงัยนะ เวลาหยิบสร้อยเส้นนั้นมาดู จะรู้สึกใจหดหู่ชอบกล และไม่รู้ว่าเหมื่อนอะไรมาดลใจนะ น้องเราดันเอาสร้อยเส้นนั้นไปแขวนไว้ที่ต้นโมก ซึ่งปลูกใส่ในกระถางหน้าบ้าน หลังจากนั้นสองวันน้องเราก้อไปฮันนีมูนกับแฟนเค้าที่ ต่างจังหวัด ซึ่งตอนที่ไปฮันนีมูนน่ะ น้องเราบอกว่าไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้น แต่พอน้องเรากลับมาถึงบ้านนะ เค้าตกใจมากๆเลยที่ต้นโมกที่นำสร้อยไปแขวนน่ะ ตกน้ำมันเลย และใบโมกก้อแห้งกรอบ หงิกๆแบบใบมะกรูดแห้งๆด้วย และคืนวันที่น้องเรากลับมาจากฮันนีมูนนะ อยู่ๆเค้าก้อปวดท้องมากๆเลย แฟนเลยพาไปหาหมอกลางดึกนั้นเลย จึงตรวจพบเนื้องอกที่มดลูกขนาด 12 เซน น้องเรางงมากๆว่าเกิดขึ้นได้ยังงัยเพราะก่อนแต่งงานน ้องเรากับแฟนเค้าก้อไปตรวงเช็คร่างกายด้วยกันทั้งคู่ และปกติดีทั้งคู่ น้องเราเล่าว่าตอนนั้นน้องเราก้อยังไม่เอ๊ะใจอะไร แต่ต้องมาตกใจและกลัวสุดๆก้อคือ พอแม่แฟนมาเยี่ยมที่บ้านน่ะ อยู่แกก้อถามว่าไปเอาสร้อยชาวเขามาจากไหน แกเล่าว่าก่อนที่จะมาเยี่ยมน้องสาวเราน่ะ แกฝันว่ามีผู้หญิงชาวเขามายืนร้องไห้หน้าบ้านที่น้อง เราอยู่ แม่แกเลยถามว่ามาหาใคร ผู้หญิงคนนั้นบอกว่ามาทวงสร้อยคืน ทำมัยต้องเอาของเค้ามาด้วย เพื่อนๆเชื่อมั๊ยขนาดเราแค่ฟังจากน้องเรานะ เรายังขนลุกเลย ส่วนน้องเราน่ะ ไม่ต้องพูดถึงกลัวจนจะบ้าตายเลยแหละ น้องเราก้อเลยทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของเค้า และนำสร้อยเส้นนั้นไปคืนเพื่อนที่ให้มา ตอนนี้น้องเราผ่าตัดเนื้องอกเรียบร้อยแล้ว โชคดีที่แข็งแรงและฟื้นตัวเร็ว แต่น้องเราก้อยังกลัวผีอยู่เหมือนเดิม เราเองเราก้อกลัวเหมือนกัน ตอนกลางคืนทีไรเรานอนผวาทุกที ใครที่บอกว่าผีไม่มีจริงน่ะ เราขอเถียงหัวชนฝาเลยล่ะ เพราะเราเชื่อว่าผีมีจริงในโลก

[~POOMZA~]

[~POOMZA~]

ถ้าใครเคยไปจังหวัดพิษณุโลก ลองมาที่นี่ดูนะครับ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ พี่ของเพื่อนผมโดนมากับตัว

เพื่อนผมมันเล่าให้ฟังว่า....

วัดจุฬามณี ผ่านมาทางสาย แม็คโคร ให้เลี้ยวซ้าย ซึ่งจะเป็นทางโค้งของวีดจุฬามณี เมื่อคุณอยากลองของ ให้คุณเลี้ยวโค้งเข้ามา แล้วนับเสาไฟฟ้า 4 ตน เมื่อนับครบแล้ว ให้มองไปเสาไฟฟ้าต้นที่ 4

เราจะเห็น...ผู้หญิงผมยาว นั่งห้อยขาอยู่บ้างบนเสาไฟฟ้า
เมื่อเรามองแล้วเราหันกลับ ผู้หญิงตนนั้นก็จะตามมาแล้วบอกว่า "กุรู้ว่ามืงมองกุอยู่ แล้วมันก็จะ....(คิดแล้วก็ อะนะ)

ถ้าเราขี่รถยนต์ มันก็จะมาเกาะข้างหลังกระจกรถของเรา ยิ่งถ้าหนักกว่ามันก็จะมาข้างหน้ารถยนต์ (ตายแน่กุ)

ถ้าเราขี่มอไซด์ ผู้หญิงตนนั้น ก็จะมาเกาะหลังรถของเรา ถ้าเราไม่มองยิ่งถ้าเราเร่งเครื่อง ผู้หญิงตตนนั้นก็จะตามคลานมา โดยใช้...

ศอกคลานมา ยิ่งใช้ศอกเลือดก็ออกคราวนี้เต็มถนนเลยครับ

>
>
>
วิธีแก้ก็คือ เราลองมองกระจกข้างครับ ผีเขาจะรู้ว่าเรามองอยุ่ จะได้ไม่ตามเรา

มี 4 แยกไฟแดง ต้องขี่ให้เลยครับผีถึงจะไม่ตามเรามา

หรืออีกวิธี ตายตรงนั้น ผีเขาจะได้ไปเกิด ส่วนเราก็หลอกเขาเล่น





พี่ๆคิดว่าไงครับ

ที่มา
http://www.thailandhotmail.com

[~POOMZA~]

วิธีที่อยากเห็นผีอ่ะ มีแบบที่หลอนกว่านี้อีกนะสำหรับคนใจกล้าพอเลยล่ะ
1. ไปกินข้าวตรงที่ที่มีคนพึ่งจะตายไปไม่เกิน 3 วัน อันนี้ต้องเป็นตอนกลางคืนแล้วอ่ะ ลองเลย 50% มีคนเคยเห็น
2. ขโมยของ รึเอาของคนที่ตายแล้วมาใช้ เน้น ต้องเป็นของใช้ที่ผู้ตายรัก และห่วงมากที่สุด 80% มีคนเคยเห็น ( แล้วมานต้องเอาของไปคืนเค้าด้วย )
3. จับแมวดำโยนข้ามศพคนตาย 30% ใคนเคยเห็น
4. นอนในโลงศพ แบบเดียวกับศพ โดยมัดตราสังด้วย แต่ห้ามทำพิธี นอนสักพักนึงค่อยลุกออกมาจากโลงศพแล้วคุณจะพบกับสิ่ง ที่คุณต้องการ 80% มีคนเคยเห็น ( วิธีนี้ถ้าลองแล้วเจอ วิธีการคือการให้พระทำพิธีบังสกุลให้เรา ถ้าเป็นพระที่ปฏิบัติธรรมมาดีจะสับสนว่าเราเป็น คนรึผี แต่เราก็ต้องขอร้องให้ท่านทำให้ ยิ่งเป็นพวกจิตอ่อนยิ่งหลอน )
5. เล่นซ่อนหาในป่าช้า ตอนกลางคืน 20% มีคนเคยเห็น
6. ไปลองของตามสถานที่ต่างๆ ที่มีประวัติน่ากลัวๆ 20% มีคนเคยเห็น
7. นอนขวางประตู รึ นอนตรงกับคานบ้าน(บ้านไม้แบบที่มีคาน) 50% มีคนเคยเห็น
8. ตอนที่กำลังเผาศพ เอาไม้กวาดพื้นกวาดรอบเมรุ 3 รอบ แล้วหักเศษไม้กวาดมา1ก้านเอามาเหน็บไว้ที่หูข้างซ้าย เอาน้ำมะพร้าวที่ล้างหน้าศพ มาป้ายตาทั้ง 2 ข้าง ก้มลงมองลอกหว่างขาในเงาของเมรุ ( กรณีที่เห็นท่านยมฯ ให้รีบวิ่งไปหลบใต้เงาโบรถ์ ถ้าไม่ทัน รึ รู้สึกว่าท่านยมฯ ตามอยู่ตลอดเวลา รึเห็นท่านยมฯ บ่อยเกินเห็น ให้พระทำพิธีบังสกุลให้ *ท่านอาจจะรอดนะ ) จากนั้นก็จะเห็นวิญญาณของคนที่ตายไป รวมทั้งของคนอื่นด้วย % มีคนเคยเห็น (ไม่มีคนกล้าลอง)
9. ฉี่ใส่ ถ่มน้ำลายใส่ ทำลาย เผาไฟ ศาลเจ้าที่ ทั้งที่ร้างแล้ว รึ ยังไม่ร้างก็ได้ 80 % มีคนเคยเห็น
10. นำเศษบาตรพระที่แตกมารวมกับ ตะปูที่ตอกฝาโล่งศพ ฟันของศพที่ถูกเผาแล้ว มาห่อไว้ในผ้าสีดำ ว่างไว้ตรงกลางสำหรับข้าว รึโตะกินข้าว จุดธูป 1 ดอก แล้วจะเจอผีมากินข้าว ( กรณีผีที่บ้านเราน้อยไป แนะนำไปทำที่ไหนก็ได้ที่คิดว่ามีผีเยอะๆ ) 98 % มีคนเคยเห็น
ปล. % ได้จากการที่ได้ทดสอบมาจากเพื่อนๆ ที่ใจกล้า 10-20 คนในแต่ล่ะการทดสอบ ข้อที่แนะนำให้ลอง 2,4,9,10 โดยเฉพาะข้อที่ 10อ่ะ มีโอกาสนะ ลองเลย ส่วนข้อที่ 4 อ่ะ ถ้ากล้าพอก็ลองนะ ขนาดพระยังสับสนเลยอ่ะว่าคนรึผี ไปถึงวัดเข้าไปหาหลวงตาอ่ะ หลวงตาบอกว่า เป็นผีเค้าไม่ไหวพระกันหรอกนะ - -*

[ผู้ชายไร้ตัวตน]

 

[aragon < RZ >]

กะทู้ผี   

[~POOMZA~]

กะทู้ผี  

เอาไว้อ่านคลาย เหงานะครับ อิอิ

[Louis Todo Juku <RZ>]

อยากฟังเรื่องผีผ้าห่มคับพี่ปูม