เรื่องเล่าสยอง...ก่อนตื่นเมื่อคืนนี้...นั่งทำงานจนดึก เวลาล่วงเลยไปจนเกือบตี 3 ถึงได้เข้านอน
นึกไว้ว่า พรุ่งนี้จะตื่นเช้าหน่อย เพราะว่าจะแวะไปเอาฟิล์มก่อน
*
*
*
เสียงนก ปลุกให้ฉันตื่น...ยกหัวขึ้นมาดูนาฬิกา อ้าว เพิ่ง 7 โมงเช้า
นอนต่อดีกว่า
...รู้สึกตัวอีกครั้ง 7โมง45 อื้ม อีกนิด ถ้าแบ่งเวลาดี ดี วันนี้ต้องทำทุกอย่างทันน่า
ยังไงก็ทัน...
*
*
*
รู้สึกตัวอีกที เอ ใครมากันเต็มห้อง อ๋อ...เจ้าหวาปิง กับหวาหลินนี่เอง
พ่อกับแม่มันไปไหนนะ หวาหลิน มาชวนให้ไปเล่นด้วยกัน
...น้าจะรีบอะ เล่นด้วยไม่ได้แน่ๆ
อะไรอยู่มุมห้องน่ะ
เจ้าแสบนี่ ไปหาอะไรแปลกๆมาเล่นอีกนะ หูย เหมือนปะการังสวยงาม
เอ๊ะ ใช่ป่าวหว่า สวยดี เหมือนดอกไม้ทะเล ดาวขนนก เอ๊ะ ไปเอามาจากไหนฟะ
ดูหน่อยนะ
...เฮ้ย...เหมือนมีชีวิตเลย
อ้าว
ยังมีชีวิตอยู่นี่หว่า (รึเรายังง่วงฟะ)
ค่อยค่อย คลี่ ออกมาดู ดีกว่า
แตะหน่อย
เย้ย ... ดึ๋งๆ
เฮ้ยๆ...ไรอะ เอาไปในห้องน้ำดีก่า
ฉันเกี่ยวถุงวิ่งไปในห้องน้ำ
มันเริ่มกระดุก กระดิกมากขึ้น
มากขึ้น... เห้ย
**
ถุงมันขยายขึ้น ขยายขึ้นทุกที ไม่ไหวแล้วเฟ้ย เขวี้ยงทิ้งดีกว่า...
ปัง...เสียงถุงแตก
ฉันค่อยๆโผล่หัวเข้าไปดู นี่มันตัวบ้าอะไรเนี่ย หน้าตาเหมือนปลาปักเป้า กลมดิก มีหนาม
เหมือนปลาปักเป้า ตอนป้องกันตัว อะไรฟะ น่าเกลียดชิบ...มีเมือกๆด้วย
โดยที่ไม่ทันตั้งตัว
หลานตัวเล็กวิ่งมาจากไหนไม่รู้ กระโจนเข้าไปหามัน เหมือนถูกแรงดึงดูดให้วิ่งเข้าไป แล้วก็
ปัง...โอ้ยยยยย
ฉันโดนเศษหนามที่กระเด็นมาจากมันเฉี่ยว เลือดไหลเป็นทาง เฮ้ย ...ย หลานล่ะ
ค่อยๆมองเข้าไปในห้องน้ำ ทุกสิ่งทุกอย่างเลอะเทอะไปด้วย เศษเลือดและเนื้อ
*
*
*
น้ำตาเริ่มเอ่อ หวาหลินหายไป ไปไหน หายไปพร้อมกับ "มัน"
นี่มันบ้าอะไรเนี่ย...
ฝันรึป่าว...ตื่นสิ เฮ้ย ตื่น โอ้ย เจ็บบบบบ ฉันลงทุนหยิกตัวเอง
ตื่นแล้ว แล้วเกิดบ้าอะไรขึ้นมาละเนี่ย
หมุนซ้าย หมุนขวา...ทุกอย่างคงสภาพเดิม
หวานหลินหายไปไหน...
ไม่ได้แล้ว เจ้าตัวเล็กอีกคนยังอยู่ ไม่ปลอดภัยแน่ ว่าแล้วก็วิ่งๆๆ
ไปหาเจ้าปิง รอบบ้าน ปิง ปิง อยู่ไหนนะ
วิ่ง... หา... ค้น... รื้อ ปิง
เหนื่อย หมดแรง ...ท้อ นี่มันอะไร น่ากลัวชิบเป๋ง
น้าขา....เห้ยเสียงหวาหลินนี่หว่า ยังไม่ตายนี่ ฉันหันไปเจอหน้าหลานด้วยความดีใจ
แต่...
*
*
*
ตามเนื้อตัวหวาหลินมีรอย แดงๆ พาดเป็นจ้ำๆ เลือดยังซิบๆ อยู่ตามที่ฉันเห็น
เจ็บมั้ยคะ...ไม่เจ็บค่ะ หวาหลินไม่เจ็บแล้วค่ะ
ได้ไงอะ...โอ้ย มึน
ซักพักได้ยินเสียง แอ๊...เสียงเจ้าปิงนี่นา โอ้ย ยย ดีจัง หวาปิงยังอยู่ครบ 32
เจ้าปิงคลานเข้ามา ฉันวิ่งไปกอดด้วยความดีใจ...โอ๊ยยยย
อะไรอีกล่ะคราวนี้ ฉันดันตัวเจ้าปิงออกมา เฮ้ย
เอ้ย...ยยย
ตามตัวเจ้าปิง เต็มไปด้วยหนาม หนามปั๊กเป้านี่หว่า หนามเล็กๆ เต็มไปหมด
เด็กทั้งคู่ มองหน้าฉัน แล้ว ยิ้ม...
อมยิ้มเล็กๆ
แต่เป็นยิ้มที่ทำให้ฉัน รู้สึกสยอง....เข้าไปถึงขั้ว...
เหนื่อยว้อย...ไม่หนีแล้ว เป็นไงเป็นกัน...
ฉันต่อสู้กับความเหนื่อยอีกพักใหญ่
นาฬิกาตีบอกเวลา 8.30 พอดี เฮ้ยยยย ฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้เลยอะ เวลาไม่ถึงชั่วโมง
ฟุ้งซ่านอะไรฟะ แต่ฉันก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ นอนกลางคืนไม่เคยฝันไม่ดี แต่ถ้าตื่นแล้ว
แอบหลับไปอีก จะฟุ้งซ่านเอาหลายอย่างมาประกอบกัน...
1.เมื่อคืนไปหาหมอ เล่นกับเจ้าหวาหลินและหวาปิงแป๊ปนึง
2.เมื่อคืนก่อน นั่งดู Men in Black 1 มีแต่สัตว์ประหลาด แหยะๆ ฮาๆ
3.ดูทีวี พอดี หนังเรื่อง SAW III กำลังโปรโมตพอดี
3.เมื่อวานผ่านจอโทรทัศน์ใครไม่รู้ เห็นเรื่องดำน้ำ แล้วก็คุยกับน้องก๊วนที่เคยไปทำน้ำด้วยกัน
...เลยคิดถึงเรื่องใต้ทะเล สวยๆ
4.เหนื่อยมาหลายวัน (แล้วต้องเหนื่อยในฝันอีกหรอฟะ)
ไม่เอาแล้ว ทีหลัง ถ้าตื่นแล้วคงต้องตื่นเลย ห้ามแอบงีบอีกไม่งั้น ประสาทเสีย เป็นส่วนหนึ่งของ
ตัวละครในความฝันก่อนตื่นของตัวเองอีกแน่...ไม่ไหวๆ ไปดีกว่า
...หนีไปเหนือซัก 4-5 วัน แล้วเจอกันนะ หึหึหึ