เพิ่มเติมจากกล้องผมนะคับ
ตอนกินข้าวเสร็จตอนน้าๆกลับกันผมเข้าไปอีกรอบ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบมาก.....
พอผมเดินเข้าไปในส่วนชั้น1 น้องหมาก็เห่าขึ้น แต่แปลกมันไม่ได้เห่าใส่นะคับ ดูเหมือนว่ามันจะแค่ทักทายผม
แค่ผมยกนิ้วชี้จุ๊ๆที่ปาก เชื่อป่าวว่าหมาทุกตัวหยุดเห่าทันที เงียบกริบ....เหมือนมันเข้าใจว่าผมกำลังบอกอะไร
มันคงพยายามจะแค่อยากขอบคุณที่เรามาช่วยเหลือพวกมัน...บอกตรงๆผมเองร้องไห้ไม่หยุดเลย...
แล้วพยายามเดิน สำรวจจุดต่างๆ พนักงานนำหมา ออกไปอาบน้ำทีนะตัว อีกโซนก็อุ้มหมามาทำแผลแบ่งหน้าที่กัน
พนักงานทุกคน มีความสุภาพมากๆ และดูมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ (พนักงานดูแลทั้งหมดมีอยู่ 20 คน) ของพวกนี้บอกเลย ไม่รักจริงๆทำไม่ได้นะคับ
สัตว์บางตัว ถ่ายเบาถ่ายหนักเองไม่ได้ พนักงานต้องคอยเข้าไปช่วยให้มันถ่ายตอนมันร้องเรียก....
ผมอยู่ในนั้นแค่คนเดียวอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงได้ ผมและเพื่อนๆก็พยาทำสิ่งที่ผมสามารถทำได้ให้เต็มที่คับ
เพื่อนๆผมทุกคนอยากมาด้วยแต่ไม่มีเวลาจริงๆ จึงทำบุญมาเป็นสิ่งของและเงินร่วมสนับสนุนทำบุญกัน
แต่พอเห็นผมลงรูปใน face book ทุกคนถามแล้วว่า จะไปอีกทีเมื่อไหร่จะไปด้วยแน่นอน
ผมดีใจ และขอบคุณเพื่อนๆที่มาร่วมงานเมื่อวานทุกคนด้วยคับ
เจอกันครั้งหน้าเร็วๆนี้ ......
